rozdrabnianie4

Grażyna Cacak-Pietrzak, Alicja Ceglińska

Część praktyczna

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z procesem mechanicznego rozdrabniania materiałów na przykładzie ziarna zbóż.

/Zapoznanie się z budową, działaniem i obsługą młyna laboratoryjnego

Przedstawić schematycznie proces rozdrabniania ziarna w młynie Quadrumat Senior, zaznaczając strzałkami kierunek i prędkości obrotów walców, drogę ziar-na/mlewa między walcami oraz drogę miewa w odsiewaczu.

Wyznaczenie kąta uchwycenia ziarna i długości drogi drobienia

Za pomocą suwmiarki zmierzyć wielkości podane na rysunku 2.7: średnicę walców (2-OA), odległość między walcami (b) oraz grubość ziarna pszenicy lub żyta (a). Kąt uchwycenia ziarna (a), czyli kąt zawarty między linią środków

«

Rysunkk 2.7. Obliczanie długości drogi drobienia ziarna na walcach: D-średnica walca [cm], a-grubość rozdrobnionego materiału [cm], b-odległość między walcami, to jest wielkość szczeliny mielącej [cm] (Dłużewski i in. 1981)

walców a promieniem walca poprowadzonym przez punkt zetknięcia się ziarna z powierzchnią walca wyznaczyć z trójkąta prostokątnego OA’B. Długość drogi drobienia (L) obliczyć ze wzoru:

Określenie wyciągu mąki otrzymanej z przemiału laboratoryjnego ziarna w młynie Quadrumat Junior lub Quadrumat Senior

W młynie Quadrumat Junior rozdrobnić próbkę ziarna pszenicy lub żyta o masie 200 g (lub 500 g w młynie Quadrumat Senior). Zważyć uzyskane produkty (mąkę oraz otręby). Wyciąg mąki (W⁷) obliczyć ze wzoru:

(8)

W = — • 100 [%]

Z

gdzie:

M- masa mąki [kg],

Z - masa ziarna [kg].

Ustalenie stopnia rozdrobnienia ziarna w młynie laboratoryjnym Quadrumat Junior lub Quadrumat Senior

Próbkę mąki o masie 100 g uzyskaną z przemiału ziarna w młynie laboratoryjnym Quadrumat Junior lub Quadrumat Senior przesiać przez zespół sit o prześwitach oczek: 225, 150, 120, 105 i 95 pm. Czas przesiewania próbki wynosi 3 minuty. Po przesianiu zważyć poszczególne frakcje. Stopień rozdrobnienia obliczyć ze wzoru (2).

Powierzchnię ziaren przed rozdrobnieniem (5 ) określić ze wzoru:

(9)

S_p — n • S [cm²]

gdzie:

S - powierzchnia jednego ziarna (przyjąć S= 0,8 cm²),

n - liczba ziaren (w szt.), z których uzyskano 100 g mąki. Wartość n należy obliczyć na podstawie uzyskanego wyciągu mąki i ilości ziaren w 100-gra-mowej próbce.

Powierzchnia cząstek produktów uzyskanych w wyniku rozdrabniania jest równa sumie powierzchni otrąb (& ) i mąki (S_n). Przyjmuje się, że powierzchnia otrąb jest równa powierzchni prostopadłościanu o podstawie kwadratowej równej powierzchni ziaren i wysokości równej grubości okrywy (d), czyli:

(10)

przyjąć dla pszenicy d- 120 pm, dla żyta d = 100 pm.

Przy obliczaniu powierzchni cząstek mąki przyjmuje się, że powierzchnia wszystkich cząstek określonej frakcji mąki jest równa powierzchni jednakowej wielkości sześcianu, to jest 6dJ, gdzie d_f oznacza krawędź sześcianu odpo-

25