Grażyna Cacak-Pietrzak, Alicja Ceglińska
wiadająeą średniej wielkości cząstek we frakcji mąki. Wielkość tę przyjąć umownie jako równą średniej arytmetycznej wielkości otworów dwóch sąsiadujących ze sobą sit. Powierzchnia wszystkich cząstek mąki w jednej frakcji (S.) wynosi:
(11)
(12)
Sf = nf: 6d~ [cm2]
Liczbę cząstek (nf) w poszczególnych frakcjach obliczyć ze wzoru:
gdzie:
Gf- masa frakcji [g],
df - średnia wielkość cząstek we frakcji [cm],
yf - gęstość frakcji (przyjąć dla każdej frakcji y = 1,47 g-cm~3 odpowiadającą gęstości bielma ziarna),
stąd:
[cm2]
(13)
Gf , Gf —6dl = 6—d~
łączna powierzchnia cząstek w mące (Sm) wyniesie:
G..
Sm — S + S7 + ... + S -6 —— + 6 —— + ... + 6 —— [cm2]
yd, yd2
ydn
(14)
Odważyć próbkę ziarna pszenicy lub żyta o masie 50 g, a następnie rozdrobnić ją w młynku przystawki do farinografu Brabendera. Opór stawiany przez rozdrabniane ziarno jest rejestrowany w postaci wykresu (rys. 2.8). Za pomocą planimetru zmierzyć pole powierzchni pod krzywą przedstawiające pracę zużytą na rozdrobnienie ziarna. Przyjąć, że 1 cm2 powierzchni pola odpowiada pracy 10 J. Uzyskany wynik przeliczyć na 1 kg ziarna.
Rysunek 2.8. Wykres pracy użytej do rozdrobnienia ziarna (Dłużewski i in. 1981)
BEDNARSKI W.: Ogólna technologia żywności. Część I. Wydawnictwo ART, Olsztyn 1996.
DŁUŻEWSKI M. i in.: Ćwiczenia z ogólnej technologii żywności. Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1981.
HEIM A.: Procesy mechaniczne i urządzenia do ich realizacji. Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, Łódź 1996.
JANKOWSKI S.: Zarys technologii młynarstwa i kaszarstwa. WNT, Warszawa 1981.
JURGA R.: Przetwórstwo zbóż. Część I. WSiP, Warszawa 1982.
KOCH R., NOWORYTA R.: Procesy mechaniczne w inżynierii chemicznej. WTIT, Warszawa 1998.
PI JANOWSKI E., DŁUŻEWSKI M., DŁUŻEWSKA A., J ARCZYK A.: Ogólna technologia żywności. WNT, Warszawa 2007.
WARYCH J.: Aparatura chemiczna i procesowa. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004.
WYCZAŃSKI S.: Cukiernictwo. PWSZ, Olsztyn 1973.