S5006884

UORS2TYNSKJ

SWIĘTOBZ

Słucham...

HORSZTYŃSKI

po śniadaniu odprowadzisz mnio do mojego pokoju. M«m ci coś ważnego zalecić. — Daj mi rękę, żono! pójdziemy pod lipę.

Wychodzą.

SCENA n

Chata rybacka,

szczęsny i MARY SA, ubrana w długiej przewiązanej koszuli z szara-wego płótna, z wiankiem bławatków na głowie.

szczęsny

Gdzież ty chodziłaś, Maryno?    **

MARYNA

Zbierałam w życie bławatki, żeby się paniczowi ustroić. Czy ja ładna?

SZCZĘSNY

Tak sobie.

MARYNA

Wczoraj panicz mówił, że ja ładna.

SZCZĘSNY

Wczoraj, kiedyś wypłynęła z Wilii na brzeg ogro- a*⁰ dowy — do jaśminowej altany — słowiki śpiewały, księżyc świecił — wczoraj byłaś ładna

MARYNA

A dziś?... To paniczowi nigdy wierzyć nie trzeba. SZCZĘSNY

Jak chcesz sobie.

MARYNA

Panicz był kiedyś lepszy... przychodził do chaty, uczył ** mnie czytać jak bakalarz — i śmiał się — i żartował...

SZCZĘSNY

Cóż to czytasz?

MARYNA

Książkę, co panicz dal.

SZCZĘSNY

Ojciec twój podobno umarł?

MARYNA

Zabili Moskale.    ^H

SZCZĘSNY

Modlisz ty się za niego?

MARYNA

Jak pomyślę, to się modlę... jak nie pomyślę, to nie.

SZCZĘSNY

Ojciec twój, gdyby żył, może by się bardzo smucił z ciebie, Maryno.

MARYNA

Dlaczego?

SZCZĘSNY

Wszak ty wiesz, że ja się z tobą nie ożenię.

MARYNA

Właśnie ja nie znajdę sobie chłopca?!

SZCZĘSNY

To ty myślisz, Maryno, pójść za mąż... za poczciwego człowieka?

MARYNA

Za poczciwego i przystojnego jeszcze.

SZCZĘSNY

Więc ty mnie nie kochasz?

MARYNA

Czegóż panicz chce ode mnie więcej?

323