Odyseja pojęcia 7

366

madzeniu majątku — a po śmierci odprowadzał ich dusze do podziemia.

Hermiona — córka Menelaosa, wydana za syna Achillesowego, Neoptolemosa. Według późniejszej tradycji Hermiona była przedmiotem tragicznej rywalizacji między Neoptolemosem a Orestesem.

herold — w epoce homeryckiej wolny, powszechnym szacunkiem otoczony sługa królewski. Do jego obowiązków w zakresie służby publicznej należało zwoływanie ludu na zgromadzenia, przestrzeganie porządku, pomoc przy składaniu ofiar bogom; w zakresie usług domowych heroldowie spełniali obowiązki posłańców, podczaszych, stajennych itp.

heros — bohater, człowiek zasłużony, uważany zazwyczaj za potomka któregoś z bogów.

Hory — strażniczki ładu w naturze, boginie zmieniających się pór roku i pogody, a stąd też bliskie służki Dzeu-sa, mające pod swoją opieką bramy niebios.

Hypereja — bajeczna dawna siedziba Feaków.

Hyperesja — miasto Agamemnona w Argos.

Hyperion — „syn wysokości’*, przydomek boga słońca Heliosa, wg późniejszych imię tytana, ojca Heliosa.

Idomeneus — Kreteńczyk, syn Deukaliona, prawnuk Dzeusa, jeden ze starszych wiekiem, znakomitych wodzów greckich pod Troją.

I f i k 1 o s — syn Fylakosa z Fylaki, uczestnik wyprawy Argonautów, szybkonogi bohater grecki spod Troi; o jego wołach p. M e 1 a m p u s.

Ifimedeja — córka Triopsa, założyciela Knidos w Karii, matka Aloadów, Otosa i Efialtesa.

I    f i t o s — syn Eurytosa, zabity przez oszalałego Heraklesa. Znana z późniejszych podań o Heraklesie służba jego u lidyjskiej królowej Omfali miała być pokutą za tę zbrodnię.

II    i o n — Troja.

Ino — córka Kadmosa, druga żona Atamasa, króla beockiego (minijskiego) Orchomenos; miała z nim dwóch synów, Learchosa i Melikertesa. Gdy oszalały Atamas zamordował Learchosa, Ino rzuciła się z Melikertesem do morza, gdzie pozostała jako boginka Leukotea, on — jako bożek Palajmon.

Iris — uosobienie tęczy łączącej niebo z ziemią, dziewicza posłanka olimpijskich bogów (zwłaszcza Dzeusa i Hery), przekazująca w lotnym biegu ich zlecenia bogom i ludziom na ziemi, w morzu i w podziemiu.

Ismaros — gród Kikonów na wybrzeżu Tracji.

Itaka — jedna z wysp na Morzu Jońskim, naprzeciw Akarnanii. Nie jest pewne, czy wolno ją utożsamić z ojczyzną Odyssa.

11 a k o s — lokalny heros itacki.

11 y 1 o s — syn króla tebaóskiego Dzetosa i Aedony. Aedona zazdroszcząc licznego potomstwa Niobe, żonie Amfiona, postanowiła w nocy uśmiercić jej najstarszego syna, przez omyłkę jednak zabiła swego własnego syna Itylosa. Dzeus zamienił dzieciobójczynię w słowika.

Jardan — rzeka na Krecie.

J a z j o n — pierwotnie zapewne bóstwo opiekuńcze urodzajnej ziemi, stąd podanie o jego miłosnym związku z Demetrą. Jako syn Dzeusa i Elektry miał on na ziemi kreteńskiej dać Demetrze syna Plutosa (uosobienie obfitości, bogactwa).

Jazon — syn Ajzona, króla Jolkos w Tesalii. Ajzona pozbawił władzy jego przyrodni brat Pelias. Gdy Jazon dorósł i wrócił do Jolkos, Pelias, obawiając się zemsty bratanka, wysłał go w daleką i niebezpieczną drogę do Kolchidy po złote runo. Jazon obwołał wyprawę, w której wzięło udział wielu znakomitych bohaterów greckich. W czasie drogi na okręcie „Argo” spotkało Argonautów wiele niezwykłych przygód, z których główne Homer zapewne już zna (p. A j e t e s).

Jazyjskie Argos — Peloponez.

Jolkos — miasto nad Zatoką Pagasajską w Tesalii (Magnezji).

J utrzenka — po grecku Eos, córka Hyperiona, matka Memnona — uosobienie porannego brzasku, bogini wy-