page0429

Siemlenowicz — Siemieński

421

poaać do druku, co dopiero we dwa lata po śmierci tego monarchy przyszło do skutku. Wyszło ono pod tytułem: ArUs magnae artiUeriae Pars I studio et opera Casimiri Siemienowlcz Eąuitis Lithuani, olan artiUeriae Regni Poloniae Propraefecti, (Amsterdam; 1650 folio) z dołączeniem tablic figur na miedzi rytych, część druga dla zaszłej śmierci autora, nie została wydaną. Jak wielką cenę przywiązywali cudzoziemcy do tego dzieła, dowód i to służy, ze wyszło z druku tłomaczone na języki: niemiecki, francuzki, angielski i hollenderski. Niemieckie tłomaczenie pomnożone drugą częścią napisaną przez Daniela Elri-cha, wyszło we Frankfurcie (1676, folio w 2 tomach), z wielu rycinami. Fran-cuzkie wykonał Piotr Noiret Macerin, drukowane w Amsterdamie 1651, Angielskie przez Jerzego Schelvone w Londynie 1729 roku, folio. Le Blond w dziele Artillerie raisonnee, bardzo chlubnie wspomina o tej pracy Siemie-nowicza.    F. M. S.

Siemieński (Lucyjan Hipolii), współczesny, jeden z pierwszorzędnych pisarzy polskich, poeta i prozaik, urodził się r. 1809 w Bełzkiem, w Kamiennej-Gó-rze z ojca Antoniego i Urszuli Dłuskiej. Dziad Wojciech jenerał wojsk Rzeczypospolitej, po upadku sprawy r. 1794 schronił się do Gałicyi: syn Antoni walczył także pod Kościuszko, ciężko ranny wydobywszy się z niewoli pruskiej, przedarł się także do Gałicyi. Oddany do szkół w Lublinie, ukończył je w r. 1828, zdawszy egzem en maturitatis. Wezwany przez wuja swego generała Dłuskiego w armii rossyjskiej, (w celu umieszczenia młodego Lucyana w’ wojennem biurze), z powodu słabości, wyjechał do Odessy do swej babki, gdzie oddawał się nauce języków wschodnich, przyspasabiając się do szkoły tychże języków, w nadziei pozyskania świetnej przyszłości. W r. 1830 wtó-cił do Gałicyi: w połowie stycznia r. 1831 przybył do Warszawy i zaciągnął się do bataljonu strzelców' Legii Litewskiej. Wzięty do niewoli, rok jeden zostawał w Żytomierzu i Kijowie: uwolniony wrócił do Lwowa i kilka miesięcy był w redakcyi Gazety Lwowskiej. Opuścił kraj, przeniósł się do Francyi. Lat kilka mieszkał w Strasburgu, oddany nauce. W r. 1843 osiadł w księzfwie poznańskiem, gdzie bawił do r. 1846. Przez lat dwa do 1848 przebywał częścią w Berlinie częścią w Bruxelli. W tym roku wrócił za ogólną amnestyą do Gałicyi i osiadł w Krakowie, gdzie założył dziennik Czas, który następnie odstąpił bankierowi krakowskiemu Kirchmajerowu, zapewniwszy sobie stały udział części literackiej w temźe piśmie. Senat Akademicki, bez wiedzy Siemieńskiego i starań. pow^rołał go na katedrę literatury polskiej w uniwersytecie. Po półrocznym wykładzie, usunięty, odtąd stale mieszka w Krakowie. Oprócz mnóstwa artykułów rozrzuconych po rozmaitych czasopismach wychodzących we Lwowie, Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Wilnie, oddzielnie drukiem ogłosił. 1) Królodworski rękopism zbiór staroczeskich bohaterskich i lirycznych śpiewów nalezionych i wydanych przez Wacława Hankę (Kraków r. 1836.) 2) Piosennik Ludów (Poznań, r. 1842—1843, dwa zeszyty). 3) Świtezianka; fantazya, (Poznań, 1843). 4) Muzamerit czyli powieści przy świetle księżyca (Poznań, r. 1843).    5) Przewodnik myśliwca (Poznań, ro

ku 1844. 6) Wieczory pod Lipą (Poznań, r. 1845). 7) Dz>eje Narodu Polskiego (Paryż r. 1848), jestto przedruk wieczorów pod Lipą, ozdobione stalo-rytami A. Oleszczyńskiego. 8) Żywot Km 'mierzą Brodzińskiego (Kraków, r. 1851). 9) Pamiętnik o Samuelu Zborowskim (Poznań, r. 1844). 10) Poety je (Poznań, r. 1844'. 11) Legendy i podania Polskie i Ruskie (Poznań, r. 1845). 12) Czytania postępowe (Leszno, r. 1847). 13) Machiawelli i jego system, polityczny (Kraków, r.1850).    14) Mimoza, powieść sentymentalna