ScanImage001

ania lub

dochodzi do skutku za zgodą kobiety.

—uszkadzania kabli i iaifoctagÓyTpodmorskich reguluje konwencja z 1 grudnia 188& r..

a środki przeciwko niedozwolonemu nadawaniu programów radiowych i telewizyjnych z morza otwartego przewidywała konwencja strasburska z 22 stycznia tyto r.

5. Ekstradycja i azyl

piero w XIX w. Najczęściej w doktrynie prawa międzynarodowego zwracano uwagę, ze inst^lucja^ekstr^ycuje^nnstytucia^traktatowa, tzn. obowiązek wydania osoby fizycznej państwu,, któremu przysługuje jurysdykcja, nie istnieje bez traktatu międzynarodowego, który też bądź w sposób gcneralny^r,T>ądź poprzez specyficznie wyliczone rodzaje przestępstw wskazuje kategorie przestępców podlegających ekstradycji. Jednakże prawidłowości tej nie można podtrzymać w nawiązaniu do zbrodni wojennych-i przestępstw tzw. prawa naródów,Jctóre nie podlegały powszechnej represji. Przykładem tej ostatniej sytuacji jest kwestia ekstradycji przestępców winnych uprowadzenia cywilnych statków powietrznych, gdyż istnieje przeświadczenie konieczności ekstradowania ich państwu mającemu jurysdykcję, jeśli państwo, na terytorium którego znalazł się przestępca, nie zamierza jurysdykcji wykonywać. Norma nakazująca ekstradycję jest normą konwencji haskiej, lecz wśród wszystkich państw obowiązuje jako norma zwyczajowa.

Dawniej zawierane umowy (dwustronne) wyliczały poszczególne przestępstwa, w związku z którymi następowała ekstradycja. Artykuł 27 traktatu z 1794 r. miedzy Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi wyliczał dwa przestępstwa ekstradycyjne: morderstwo i krzywoprzysięstwo. Traktat ekstradycyjny z 1931 r. między tymi państwami wyliczył 27 kategorii przestępstw, w związku z którymi następowała ekstradycja. Często przyjmuje się zasadę ekstradowania przestępcy, gdy w świetle jednego, jak i drugiego ustawodawstwa określony czyn jest karalny jako przestępstwo, a także na podstawie ustawodawstwa obydwu państw możliwa jest ekstradycja.

sada niewydawania własnych.obywateli. Zasadę tę po raz pierwszjLsfprmujbwano w trak-

Zasada ta została naruszona w sprawie Factor v. Laubenheimer. Factor, będący obywatelem Stanów Zjednoczonych, a oskarżony w Wielkiej Brytanii o nabycie towarów pochodzących z kradzieży, został na życzenie Wielkiej Brytanii wydany, aczkolwiek prawo stanu Illinois nie przewidywało w takich okolicznościach ekstradycji. Obowiązuje za-

263