- 57 -
ze społecznością Kościoła katolickiego... Usprawiedliw leni z wiar;? przez chrzest należą do Ciała Chrystusa, dlatego też zdobi ich należne im imię chrześcijańskie, a .synowie Kościoła katolickiego słusznie ich uważają za braci w Panu*1 /nr 3/*
Z orzeczeń tych wynika,, że chrzest jest sakramentalnym węzłem jedności i podstawą wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami* Dlatego też ocena jego znaczenia religijnego /teologia chrztu/ i sposób udzielania go stanowi rzecz wielkiej wagi dla wszystkich uczniów Chrystusa*
W ęracy duszpasterskiej zagadnienie chrztu dochodzi do głosu, gdy ktoś z innego wyznania chrześcijańskiego, wiedziony głosem ^ sumienia i w sposób całkowicie dobrowolny prosi o pełną łączność z Kościołem katolickim, albo gdy chce zawrzeć małżeństwo ż katolikiem czy katoliczką. W wypadkach takich trzeba upewnić się co do faktu chrztu /niektóre wyznania udzielają chrztu tylko dorosłym/' oraz jego ważności. W rozwiązaniu tego problemu Dyrektorium każe kierować się następującymi wskazaniami:
a. Kie można podawać w wątpliwość ważności chrztu udzielonego przez kapłana względnie diakona u odłączonych chrześcijan wschodnich, wystarczy upewnić się co do samego faktu chrztu. Tak samo nie należy powtarzać sakramentu bierzmowania, który w Kościołach tych jest z~reguły udsielrry prawowicie przez kapłana razem
z chrztem /Dyr .Ek. ,cz.I. nr* 12/.
b. Co się tyczy innych chrześcijan, odrzuca się zwyczaj udzielania chrztu warunkowego /sub conditione/ wszystkim bez różnicy, którzy pragną pełnej łączności z Kościołem katolickim, chrzest bowiem można przyjąć tylko jeden raz w życiu. Powtórny chrzest wa.~ runkowy usprawiedliwia jedynie rozumna wątpliwość co do samego faktu udzielenia go lub co do ważności chrztu już udzielonego
Wątpliwość taka może zrodzić się odnośnie materii i formy chrztu udzielonego w innym Kościele chrześcijańskim albo odnośnie wiary i intencji szafarza chrztu.
”C o do materii i formy - chrzest udzielony przez obrzęd zanurzenia, polania lub pokropienia z użyciem formuły trynitarnej jest zasadniczo ważny. Jeżeli więc księgi obrzędowe i liturgiczne lub zwyczaje jakiegoś Kościoła albo Wspólnoty religijnej przepisują jeden z tych sposobów chrzczenia, powód do wątpliwości może powstać jedynie z tego, że szafarz sakramentu mógł nie zachować przepisów własnej Wspólnoty. Wymaga się więc i wystarczy świadectwo o wierności szafarza udzielającego chrztu w odniesieniu do przepisów własnej Wspólnoty lub Kościoła”
/Dyr. Ek. cz.I, nr 13/.
Kajlepszym rozY/iązaniem w takim wypadku będzie, jeżeli wierność szafarza dla przepisów liturgicznych swego Kościoła poświadczą jego własne władze ‘kościelne.
”Co do wiary i intencji- Ponieważ niektórzy sądzą, że niedostateczna wiara lub intencja szafarza może nasunąć "wątpliwości o chrzcie, należy zauważyć, co następuje:
- niedostateczna wiara szafarza nigdy sama z siebie nie czyni chrztu nieważnym.