skan21

Alloprzeciwciała odpornościowe

W drugim etapie pośredniego testu oraz w bezpośrednim teście antval nowym stosuje się surowicę antyglobulinową lub monoklonalne odczynnHó globulinowe. W wyniku reakcji przeciwciał obecnych w surowicy antyglobuli z globulinami zaadsorbowanymi na powierzchni krwinek czerwonych doch°T-do ich aglutynacji (Rys. 6).

Alloprzeciwciała odpornościowe

Rys. 6 Pośredni test antyglobulinowy. Aglutynacja krwinek czerwonych uczulonych przeciwciałami IgG przy pomocy surowicy antyglobulinowej

W rutynowych badaniach stosuje się odczynniki antyglobulinowe wieloswoiste, k.ore zawierają przeciwciała skierowane przeciw globulinom klasy G i składnikom dopełniacza. W szczegółowej diagnostyce stosuje się odczynniki antyglobulinowe monoswoiste skierowane do poszczególnych klas immunoglobulin (G, M) i niektórych składników dopełniacza (C3c, C3d). Powszechnie stosowany jest po* ss edni test antyglobulinowy z zastosowaniem roztworu o niskiej sile jonowej 0,03 mol/L NaCI (Low łonie Strenght Salt Solution) PTA-LISS.Test ten wprowadzony został do badań serologicznych w latach 1964-1976 [22,24]. W latach 1976-1978 metoda PTA-LISS została przetestowana w Polsce przez Walewską i Kuśnierz [6,41J i zalecona do powszechnego stosowania.

ice tej znacznie skrócony został pierwszy etap testu antyglobulinowego

Godziny do 20 min.

-z^{1 g}7 2_U|_a j swoistą metodą jest pośredni test antyglobulinowy z zasto-^B-em środowiska glikolu polietylenowego (PTA-PEG) [25,26,45]. Glikol ^S°ir fenowy ma działanie agregacyjne i ułatwia powstawanie specyficznych P°' leksów antygen-przeciwciało. Wysoki ciężar cząsteczkowy polimeru ^k0mPcnia reakcję i dzięki temu umożliwia wykrycie przeciwciał pojawiających się ^WZmrowicy już w śladowych ilościach, a nie wykrywanych w innych testach [5,23]. P ^S>edni test antyglobulinowy z użyciem glikolu polietylenowego wypiera z roztworu cząsteczki mogące być przyczyną reakcji nieswoistych. W metodzie tej stosuje się monoswoistą surowicę antyglobulinową anty-lgG, co umożliwia wykrycie • określenie odpornościowych alloprzeciwciał klasy G.Test ten ma zastosowanie w diagnostyce konfliktu serologicznego między matką i płodem, a także w diagnostyce niedokrwistości autoimmunohemolitycznej (NAIH) oraz w próbach zgodności jako test dodatkowy [8].

Od lat 50. do wykrywania przeciwciał odpornościowych stosuje się także enzymy proteolityczne, takie jak: bromelina, trypsyna, papaina. W Polsce stosuje się papainę [15]. Znany jest jednostopniowy odczyn papainowy, w którym reakcji podlega jednocześnie mieszanina enzymu, krwinek i badanej surowicy oraz dwustopniowy pośredni odczyn papainowy, w którym używa się krwinek uprzednio papainowanych.

W 1983 roku Odęli i współpracownicy [28] opracowali test enzymatyczny LSE (LISS SPIN ENZYME). W Polsce wprowadzony został do badań przez Seyfriedową i współpracowników pod koniec lat 80. i nazwany testem LEN (LISS - ENZYM) [12,43,44].

W metodzie tej do badań używane są krwinki czerwone traktowane mieszaniną roztworu LISS i enzymu. Metody enzymatyczne służą przede wszystkim do wykrywania przeciwciał z układu Rh.

Przełomem w metodyce badań serologicznych było zastosowanie przez Lapierre'a [20] w 1986 roku pewnego rodzaju „sita", które służy do oddzielania aglutynatów od wolnych erytrocytów drogą wirowania.Takie sito stanowi wystandaryzowany żel dekstranowy lub ziarna szklane. Struktury te tworzą „sieć"zatrzymującą powstałe w wyniku reakcji serologicznej aglutynaty, natomiast nie stanowią przeszkody dla wolnych krwinek, które po wirowaniu przechodzą przez żel na dno probówki. Mikrometody (testy o umnowe) z zastosowaniem żelu dekstranowego lub kuleczek szklanych uważa się ^{ecnie za te}chniki najbardziej czułe, proste, wymagające niewielkich ilości reagentów [16 i7°^Z^^a'^aj3^cena wykrycie przeciwciał obecnych w surowicy w śladowych ilościach

się _2e^^e'^{u w}y*^<ry^c'^a klinicznie ważnych alloprzeciwciał odpornościowych stosuje ^czon\/^S i^^w.^s^^ac^^aj4^^:y ^s'ę z trzech rodzajów krwinek wzorcowych grupy 0 o ozna-^urnożk ^{Uk a}^^ac^ ^antygenowych, zawierający antygeny w podwójnej dawce, co ^wzorcc>^Wla j^^rycie przeciwciał o niskim mianie. Przykładowy zestaw krwinek ślenia P°dano w rozdz. II pkt. 4.2. Wykrycie alloprzeciwciał obliguje do okre-krwinek^{1 SWo}'^sto^^c' (identyfikacja), do czego służą odpowiednio dobrane panele w surow'^W2?^rCOW^^c*¹' ^ przypadkach, gdy wynik badania sugeruje obecność ^CY kilku rodzajów alloprzeciwciał, określenie ich swoistości wymaga użycia