scan0004 (10)

b    b

Z porównania tych położeń kątowych obu obrazów wynika, że k- —. Jeżeli zatem —jest

a₀    a₀

zba całkowitą, to główne maksimum obrazu //, rzędu k = — przypada na równie zero minimum r.wej I₂ i dlatego znika, ponieważ natężenie wypadkowe 1 = /, • /₂. W podanym przykładzie = 3. a zatem co trzecia lima głównego maksimum interferencyjnego zostaje wygaszona,

, , ^A

sin (p_k - ±k —

XX'

Ponieważ maksima dyfrakcyjne między ±—i ±2-—posiadają natężenia zaledwie 0,05

^ao

zrma maksimum głównego, są zbyt słabe, żeby były widoczne. Wszystko zatem co wadzimy z interferencyjnego siatki dyfrakcyjnej jest zawarte w głównym maksimum dyfrakcyjnym, co a.: przedstawione na ostatnim rysunku (c). W obrębie głównego maksimum dyfrakcyjnego

203