skanuj0032

6.2.3.2. Podstawy fizjoterapii w dyskopatii części szyjnej kręgosłupa

W okresie dużych bólów chory powinien leżeć na wznak na równym i twardym podłożu z twardą poduszeczką pod głową utrzymującą kręgosłup szyjny w zgięciu do przodu pod kątem około 20°. W takiej pozycji nie może jednak leżeć chory z niewydolnością krążenia. Należy wówczas podłożyć mu pod plecy i głowę dużą poduszkę, na której kładzie się po-duszeczkę utrzymującą głowę w zgięciu do przodu. W przypadku rwy ramiennej układa się kończynę górną pacjenta w ten sposób, że ramię jest nieznacznie odwiedzione, a przedramię podparte w zgięciu (rys. 35).

Część szyjną kręgosłupa unieruchamia się przy pomocy kołnierza ortopedycznego

Rysunek 35. Ułożenie kończyny górnej w przypadku rwy ramiennej

Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu leków przeciwbólowych, zmniejszających napięcie mięśni, uspokajających, dużych dawek witaminy B₁₂. Niekiedy uzasadnione jest podanie Encortonu przez kilka dni. Po ustąpieniu ostrych bólów wprowadza się stopniowo fizykoterapię (prądy diadynamiczne, okłady parafinowe) oraz masaż segmentarny.

Leczenie czynnikami fizycznymi polega na stosowaniu jontoforezy z 2% roztworu lignokainy, ultradźwięków, a po ustąpieniu silnych bólów -okładów parafinowych, borowinowych, prądów diadynamicznych, diatermii krótkofalowej.

Leczenie wyciągami: wielu zwolenników maj;} wyciągi, których zadaniem jest zmniejszenie odruchowego napięcia mięśni i poszerzanie przestrzeni międzykręgowych, co stwarza warunki do repozycji wypadającego jądra miażdżystego. Sposób zakładania wyciągu działającego na część szyjną kręgosłupa u pacjenta będącego w leżeniu tyłem ilustruje rysunek 36.

Rysunek 36. Wyciąg działający na część szyjną kręgosłupa

Zaleca się stosowanie wyciągu z równoczesnym okładem parafinowym obejmującym mięśnie karku i obręczy barkowej. Według Kaganasa przy pierwszym wyciągu obciążenie wynosi 2 kg i stopniowo wzrasta do około 8 kg. Czas trwania pierwszego wyciągu wynosi 2-3 minuty, wzrastają;' stopniowo do 30 minut. Niektórzy autorzy zalecają wyciąg na pętli Glissona. Chory siedzi na krześle i sam reguluje wielkość obciążenia. Równocześnie masażysta wykonuje masaż mięśni karku i obręczy barkowej (rys. 37).

Stosowanie wyciągów ma wiele przeciwwskazań, dlatego fizjoterapeuta musi otrzymać od lekarza ścisłe wskazówki dotyczące rodzaju wyciągu, czasu jego trwania i wielkości obciążenia.

Leczenie ruchem ma na celu wzmocnienie mięśni szyi i obręczy barkowej w celu lepszej stabilizacji kręgosłupa szyjnego. Unikamy ćwiczeń powodujących ruchy kręgosłupa o dużej amplitudzie, mogących spowodować wypadnięcie jądra miażdżystego krążka międzykręgowego. Godne polecenia są ćwiczenia izometryczne mięśni działających na stawy głowy i szyi oraz ćwiczenia rozluźniające.

71