SKO2 overview 4

(Connecliai Admission Contro!') oraz nadzorowane źródła SP (Sówce Policing) w celu ograniczania transmisji sygnałów źródłowych.

Istnieją różne kryteria odnośnie wymagań QoS dla sieci ATM proponowane przez organizacje standaryzujące ISO i ITU-T. Według ATM Forum najbardziej odpowiedni zestaw parametrów QoS dla podstawowych usług w sieciach ATM obejmuje trzy poziomy sterowania:

" sterowanie łączem, odpowiadają za zestawienie i zwolnienie połączenia Odrzucenie połączenia dokonuje się w chwili żądania zestawienia, jeśli wymagane pasmo nie jest dostępne:

•    kontrola połączenia, odpowiadająca za przydział zasobów w fazie transferu danych Połączenie jest odrzucane, gdy nie ma dostępnej ścieżki lub kanału do punktu docelowego;

•    kontrola pakietów (czyli komórek) odpowiadająca za fazę transmisji danych Strumień pakietów w zaakceptowanym połączeniu jest nadzorowany w sposób ciągły^-, aby sprawdzić, czy użytkownik nie przebacza wartości zakontraktowanych w fazie ustalania połączenia Przekroczenie uzgodnionego trafiku powoduje ustawienie przez

Typy warstwy	firnte/e warstwy A AL (ATM Adaptalian Laysi)
AAD	Pizeknz danych SDU (Sercice Data Unit) ze stalą szybkością CBR (Constmit Bit Ratę) Zsyitckcaiizowany przekaz informacji pomiędzy źródłem a odbiornikiem ^1 Pizeknz informacji o sbukhuze danych. Brtbmiowarue o danych utraconych lub biednych
AAU	•    Przekaz informacji ze zmienną szy bkością binarną YBR (Yańnble Bit Ratę) •    Rejestracja poziomu zapebuanin komórek
AAL3 4	•    Pizeknz danych wrażliwych im zdekompletowanie i nie upóżmoirych •    Dw a tryby pracy: wymiana komunikatów i transmisja ciągła (bezpotwierdzeń)
AALS	» Optymalizacja przełazów i minimalizacja przeciążeń bez mrzględniania nmlbpUksacji. wskaźniku rozmiaru komćiek i detekcji błędów • Korekcja błędów przeprowadzana na poziomie podmustwy CPCS (Ooiumon Part Coirergence Sublayer)
	Sygnalizacja: wspiera jącalP (Internet Protocol) w ATM oraz sygnalizacja pomiędzy Franie Relay i ATM

	Klasy ushig
Typ usługi	p_L_			D
Synchronizacja	wymagana między (enninahnu		nie wymagana
Szybkość bitowa	stała	zmienna
Typ połączenia		połączeniowy		bezpolączeniowy
Warstwy AAL	łyp 2	lyp 2 typ 3 4, typ 5		iyp *'4

Sterowanie przcpfynrm

Istotnym elementem w zarządzaniu ruchem komórek w węzłach sieci ATM jest kontrola nawiązywania połączeń GAG, negocjowanie warunków przepływu i przyjęcie właściwego kryterkim selekcjonowania (odrzucania) komórek nadchodzących do sieci Problemy te, chociaż nadal nie rozw iązane ostatecznie, rzutują w zasadniczy sposób na uzyskanie odpowiedniej jakości usług QoS oferowanych przez sieć ATM. Klasyczne, powszechnie stosowane algorytmy sterowania przepływem strumienia GCRA (Generic Celi Role Algońthm) stosują siędwie pockawowe wersje: Virlual Scheduling Algońlhm (sprzężenie zwrotne wynikające z porównanie raczywistycn parametrów z przewidywany rai teoretycznie) i łatwa do implementacji procedura Leaky-Bucket Algońlhm (algorytm "cieknącego wiadra" z buforem)

Wśród wielu inny cli algorytmów sterowania przepływem, takich jak Jiipng Windo w, Exponentially WeightedMońng Averoge, największą nadzieję - będącą alternatywą dla rozwiązań klasycznych - budzą algorytmy najnowszej konstrukcji oparte na sztucznej inteligencji, a szczególnie logice rozmytej (nizz)¹ logie)

Klasy i typy usług ATM

Holding w sieci ATM

Do zapewnienia właściwego trasowania komórek [rzez sieci ATM stosuje się jeden z trzech sposobów wyznaczania połączeń: routing centralny, routing rozproszony oraz raj nowszą wersję routingu mieszanego - znanego pod nazwą przełączników r protokołem MPOA.

Historycznie pierwszym i nadal jeszcze stosowanym jest routing centralny. Polega on na instalacji w sieci ATM jednego dużego, szy bkiego i inteligentnego routera, w łączonego jednocześnie do wielu (wszystkich) sieci wirtualnych. Ze względu na ograniczoną wydajność, skalowalność i odporność pojedynczego routera centralnego i jeeo łącza rozwiązanie to nie nadaje się do trasowania w większych sieciach ATM

Powiązanie protokołem typu OSPF kilki równolegle działających routerów centralnych, rozmieszczonych w różnych punktach sieci ATM, pozwala na zwiększenie niezaw odności (odporności na awarię każdego r nich) i wzrost ich wydajności. Brak wiedzy o topologii sieci powoduje, że dane między sieciami wirtualnymi mogą być przesyłane okrężnymi trasami

Odmiennym i bardziej efektywnym rozwiązaniem jest routing rozproszony, w którym każde urządzenie dostępowe Ethemet/ATM jest jednocześnie przełącznikiem brzegowy m (warstwa 2) i routerem (warstwa 3). Każde urządzenie dostępowe z możliwością basowania jest włączone do wszystkich sieci wirtualnych, w których uczestniczy, a wybór najlepszego routera je a dokonywany protokołem typu OSPF (Open Slioriesl Palli First), stosowanym w sieciach TCP/1P. Wadami routerów rozproszonych są: wysoki koszt urządzeń, trudności w adminisbowaniu całością sieci oraz konieczność implementacji zabezpieczeń, gdyż routing dokonuje się w wielu niezależnie konfigurowanych w ęzlach.

Wspólczesnąodmianąroutingu rozproszonego jest protokół MPOA (MultiProtocol Over ATM), mający zalety routingu cenbalnego, a pozbawiony jego wad. W tym sposobie routingu jedynymi urządzeniami trasującymi (w warstwie 3) są wybrane routery stosunkow o nieliczne, lecz technicznie zaawansowane - znajdujące się w sieci ATM Przy niewielkim obciążeniu całość bafrku w sieci jest basowana pzez te ustalone routery. Wzrost przepływności w sieci powyżej wyznaczonego progu powoduje utworzenie połączenia krótszą trasą i bezpośredni przekaz pakietów przez przełączniki ATM, znajdujące się na basie między użytkownikami, z pominięciem routera trasującego Po ustalonym czasie nieaktywności urządzenia brzegowe "zapominają" o bezpoaednim połączeniu, a ponowienie komunikacji dokonuje się powtórnie przez router basujący

Łącze cyfrowe HDSL było początkowo zestawiane za pomocą trzech, następnie dwóch, a ostatnio (1997 r.) już tylko przez jedną parę skręconych przewodów miedzianych z dwukierunkową przepływnością2048 kb/s. Minimalna kcnfiguracja systemu transmisji w technologii HDSL obejmuje dwa identyczne pod względem funkcji urządzenia po obydwu stronach łącza, z których jedno jest instalowane po stronie użytkownika (modem HDSL), a drugie u operatora sieci Rozwiązania konstrukcyjne obydwu urządza) są zwykle odmienne: centralowe obsługuje zwykle kilku użytkowników od strony systemu komutacji, zdalne jest przeznaczone dla niewielkiej grupy lub pojedynczego abonenta sieci.

sprawdza maksy malną szy bkość transmisji doSępną w każdym pod paśmie kanału i ustala na bieżąco sumaryczną wartość przepływności użytkow ej kanatu w bezpiecznych marginesach, z uwzględnieniem istniejących zakłóceń. Optymalizacja przepływności łącza jest powtarzana przed każdą kolejną transmisją

Zasadniczą wadą systemu ADSl. jest wielokrotnie mniejsza szybkość transmisji w porównaniu z systemami opartymi na szerokopasmowych światłowodowych łączach abonenckich, przy stosunkowo wysokim koszcie urządzeń wspomagających.

Technologia HDSL (HDSL)

Technologia cyfrowego łącza abonenckiego o dużej przepływności HDSL (High biiraie Digital Subscriber Loop) umożliwia przesyłanie danych zwykłą dedykowaną linią telefoniczną (bez komutacji) z szybkością 2 Mb/s (20-18 klVs) lub udostępnienie do 30 kanałów telefonicznych, każdy o przepływności 64 kb/s Zwykły kabel telefoniczny do tej poty stosowany do przyłączenia jednego lub dwóch pojedynczych abonentów telefonicznych lub połączenia lokalnej centralki abonenckiej PABX z centralą miejską może być wykorzystywany w- technologii HDSL na dystansie od kilku do kikunastu kilometrów, bez konieczności stosow ania wzmacniaczy pośrednich (regeneratorów sygnału). Zastosowanie regeneratorów sygnałów liniowych zwiększa standardowy zasięgdzialania systemu HDSL o około 70 proc.

Najstarsza i najprostsza wersja symetrycznego łącza nazwana SDSL (Symmelric Digital Subscriber Lilie) i zapewniająca przepływność 384 kb/s w obydwu kierunkach za pomocą pojedynczej skrętki miedzianej jest stopniowo wypierana przez szybsze łącza HDSL (2 Mb/s). Przepływność 2 Mb/s uzyskuje się najczęściej za pomocą efektywnych modulacji z kodowaniem 2B1Q (o skuteczności widmowej 2 frs/Hz), CAP 64 lub CAP 128

Zasady trausnigi

W systemie HDSL opartym na dwóch symetrycznych skrętkach strumień informacji cyfrowej o przepły wności 2,048 Mb/s jest dzielony dla każdego z kierunków na dwa jednakowe strumienie - zaw ierające po 1024 kb/s informacji użytkow nika - przesyłane równolegle i równocześnie w obn kierunkach przy uży ciu dwóch par przewodów. Zastosowana po obydwu stronach łącza tecbnikB kompensacji echa umożliwia prowadzenie w pełni dupleksową transmisję cyfrową dla każdej z par oddzielnie.

Technika kodowania

Działanie urządzeń HDSL zostało oparte na dwu różnych sposobach kodowania sygnału cyfrowego w linii: typu 2BIQ stosowanego w pierwszych kondrukcjach tych urządzeń oraz typu CAP 64, CAP 128 (Carlierless AmpUrude Phase Modulation) zapewniających bardziej wydajne charakterystyki widmowe transmitowanego sygnału w linii. Istotny parametr urządzeń w technologii HDSL - jakim jest zasięg poprawnego działania - wynika głównie z charakterystyk widmowych transmitowanych sygnałów uzyskiwanych przy różnych technikach kodowania.

Aplikacje HDSL

Najczęściej stosowane systemy HDSL działają za pomocą dwóch par przewodów symetrycznych i wykorzystują technikę kodowania 2B1Q lub bardziej nowoczesną technologię CAP 64, CAP128 - zgodne ze standardem ETSI (CAP Amiex). Systemy w tym standardzie zapewniają dwukierunkową transmisję FDX (Fuli Duplex) z przepływnością 2048 kb/s na potrzeby telefonu lub sieci cyfrowej ISDN, a także przekaz sygnału o regulowanej przepływności nx64 kb/s (gdzie n=l,-30). Łatwa i prosta instalacja tych urządzeń przyniosła największe korzyści przy wdrażaniu systemów transmisyjnych HDSL w następujących zastosowaniach:

•    tworzenie łączy nx64 kb/s (do pełny ch 2 Mb/s) w łączach bezpośrednich i dzierżawionych;

•    dostęp do grupy pierwotnej PRA ISDN;

•    zwiększenie (koncentracja) liczby abonentów przy łączonych za pomocą multipleksrrów przez jedną linię telefoniczną;

•    realizacja połączeń pomiędzy mobilnymi stacjami bazowymi (sieci komórkowych), także połączeń pomiędzy sieciami lokalnymi transmisji danych (LAN-LAN conneclion);

•    realizacja połączeń sieci i systemów lokalnych (telefonicznych, PABX, LAN) z sieciami rozległymi (WAN, Internet) i publicznymi PSIN;

•    zastępowanie uciążliwych w utrzymaniu (i wymagających regeneratorów) międzycentrralowych traktów cyfrowydi PCM zrealizowanych w technologii HDB3;

•    tworzenie rezerwowych dróg obejściowych dla narażony ch na uszkodzenia łączy i odcinków kabli światłowodowych (bachtp).

Urztghenia HDSLw Polsce

Urządzenia w technologii HDSL stały się popularne downie za sprawą mniejszvch fura telekomunikacyjnych, specjalizujących się w urządzeniach transmisji, takich jak: Ascom, ECI Telecom, Orki, Pairgain Technologies, SAT Groupe Sagem, Schmid Telecom, Tadtran Telecommunication i innych. Dla wszystkich urządzeń w technologii HDSL są wymagane atesty (homologacje) urządzeń HDSL, zapewniające poprawną pracę z różnymi typami central elektronicznych miejskich i abonenckich, działających zgodnie z zaleceniami standardów G.703, G.704 i V.35. Przy stosowaniu urządzeń HDSL w sieciach wewnętrznych (prywatnych) atesty urządzeń są zbędne.

Zorganizowana przez TPSA (1997 r.) oferta przetargowa na dostawę na potrzeby telekomunikacji kilku tysięcy urządzeń klasy HDSL (2 Mb/s) zgromadziła kilkanaście ofert, zktórych w drodze konkursu wyłoniono 6 firm startujących w trzech kategoriach tych urządzeń:

•    w kategorii łączy dwu parowych z kodowaniem 2BIQ, famy: Schmid Telecom (WATSON U), Tadiran Telecommunications (TadiGain 5000), ECI Telecom (ExLine2), Orlcit;

•    w kategorii łączy dwuparowych z kodowaniem CAP 64: Schmid Telecom (W ATSON 3), Ascom (COLT-2);

•    w kategorii lrpzyjednoparowych z kodowaniem CAP 128: Schmid Telecom (WATSON 4), Alcatel CAP128.

Produkty w tej technologii, stanowiące raczej uzupełnienie już funkcjonujących systemów światłowodowych i systemów komutacji (centrale), oferują również koncerny telekomimikacyjne działające w Polsce:

•    Siemens, z uniwersalnym systemem ULAF-2 integrującym technologię HDSL (9,7 km) z transmisją światłowodową przeztory dwuw lóknowe (70 km) i jednowlóknowe (18 km);

•    Lucent Technologies, z systemem HDSL Prime Link (kodowranie 2B1Q, zasięg 9,8 km, dwie pary),

•    Alcatel, z urządzeniami HDSL dla linii miedzianych z kodowaniem CAP 128, wymagającym tylko jednej pary przewodów do transmisji z szybkością 2 Mb/s.

Technologia RADSL

Adaptacyjna wersja asymetrycznego dostępu, nazwana RADSL (Ratę Adapńve DSL), pozwala na automatyczne dopasowanie się współpracujących modemów do przepływności aktualnie dostępnych w terze transmisyjnym. Jest to najbardziej efektywna forma przekazu przez istniejące kanały informacyjne z przepływnością zmieniającą się dynamicznie, nawet w trakcie korzystania z konkretnej ushigi telekomunikacyjnej.