leksykalny, składnio-'daniowe), intonacyjny ż), a także całościowe np. jak -* monolog ialog. W planie treści :ze sektory: -» świat c ideową i -» literac-ną; budowa świata pozycja utworu. Plan zyzna językowa jest chociaż granice mię-lami jednostek kon-: trudniej uchwytne, •stek elementarnych motywów) oraz róż-31 nacji o rosnącym e, -» postać, -* te-różnych poziomów tnia, jak i w planie ich dwojakiego ro-mi elementami tego 'laba, słowo-słowo, lotyw-motyw), ale poziomów — nad-(np. sylaba-stopa-rracja, motyw-wą-go rodzaju wyzna-izację dzieła, nato--> wertykalną or-wszczególnych po-lają się nawzajem,
' jednorodne, zara-
wane przez opowiednie składniki poziomu niższego, z drugiej wszakże strony potrzeby jednostek poziomu wyższego określają mechanizmy scalania się elementów hierarchicznie podrzędnych. Por. fazowy układ dzieła literackiego, warstwowy układ dzieła literackiego, wyższe układy znaczeniowe.
Lit.: E. Ermatinger, Dos dichterische Kunst-werk, 1939; J. Petersen, Die Wissenschaft von der Dichtung, 1939; S. Skwarczyńska, Struktura świata poetyckiego, [w:] Z teorii literatury. Cztery rozprawy, 1947: W. Kayser, Das sprachliche Kunst-werk, 1948; S. Skwarczyńska, Wstęp do nauki o literaturze, 1.1,1954; D. Gierulanka, A. Półtaw-ski, O istnieniu i strukturze dzieła literackiego, „Studia Filozoficzne” 1958, nr 5; R. Ingarden,
O dziele literackim, 1960; H. Markiewicz, Sposób istnienia i budowa dzieła literackiego, [w:] Główne problemy wiedzy o literaturze, 1965; R. S. Crane, Koncepcje struktury poetyckiej we współczesnej krytyce, „Pamiętnik Literacki” 1969, z. 2; M. Głowiński, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, Zarys teorii literatury, 1975; M. R. Mayenowa, Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka, 1979;
J. Lotman, Struktura tekstu artystycznego, 1984. js
Struktura głęboka (ang. deep structure, fr. struc-ture profonde, niem. Tiefenstruktur, ros. eAyóuu-hoh cmpyKmypa) — 1. abstrakcyjna konstrukcja zdaniowa przedstawiana w kategoriach syntak- ' tycznych, syntaktyczno-semantycznych lub se-