Strona0108

108

Ponieważ maksymalna wartość x powinna być mniejsza od a₀, widać, że co₀r powinno być w każdej chwili niniejsze od tz}2 i maksimum x występuje przy t > 0:

a. = \x„

‘1 “rma_X|~²«0^sin-

Tak więc współczynnik wibroizolacji wyznacza się wg wzoru

(4-35)

a, „ , co_nT pi = “ = 2sm—— cu    2

Wyznaczymy jeszcze maksymalne przemieszczenie obiektu względem podstawy:

k-*L* - —y [cos co_r, (t-T)- cos a),Ą_mx ^

(On

col 2

'0 *"0 Wielkość tę można związać ze współczynnikiem wibroizolacji pi:

.2

G-*\

W

M

2arcsin

Podstawiając arcsin— s , znajdujemy

2 pi

(4-36)

Tak więc im mniejsze pi, tzn. im lepsza wibroizolacja, tym większy skok wibroizolatora. W żadnym przypadku, także przy pi~ 1, ten skok nie może być mniejszy niż a₀r², tzn. mniejszy od podwojonego przemieszczenia podstawy za czas t.

Duży skok jest podstawowym brakiem liniowej wibroizolacji. Przyczyny tego braku są ewidentne: w czasie r podstawa porusza się ze stałym przyspieszeniem. Przyspieszenie obiektu w chwili początkowej jest równe zeru i w rzeczywistości stopniowo rośnie do wartości dopuszczalnej a_x = pia₀. Można odpowiednio zmniejszyć skok wibroizolowanego obiektu, jeżeli zostanie podana