gu pierwszych paru tygodni od rozpoczęcia leczenia. U dializowanych pacjentów, u których w trakcie oczekiwania na przeszczep doszło do uczulenia na skutek licznych transfuzji krwi, leczenie erytropo-etyną po kilku miesiącach wycisza tę specyficzną reakcję układu odpornościowego i umożliwia wykonanie przeszczepu nerki bez obawy o szybki odrzut nerki zaraz po zabiegu. Ponadto leczenie to powoduje, że uzupełniające transfuzje krwi przestają być konieczne.
Stosowanie eryrtropoetyny całkowicie wyklucza krwiopochodną drogę zakażenia wirusami wywołującymi cytomegalię (CMV)/ żółtaczkę zakaźną (HBV/HCV, HDV) oraz nabyty zespół braku odporności - AIDS (HIV).
Jak zmienia się samopoczucie pacjentów?
W związku z poprawą niedokrwistości mają oni więcej sił i prowadzą bardziej aktywne życie. Osoby otrzymujące erytropoetynę mają lepszy apetyt, poprawia się ich zdolność koncentracji uwagi, samopoczucie, wzrasta ich sprawność fizyczna, ogólnie czują się lepiej. U dzieci i rosnących jeszcze pacjentów erytropoetyna zmniejsza tworzenie mocznika, zmniejsza toksemię mocznicową i powoduje szybszy przyrost masy ciała. U wielu dorosłych dializowanych wyraźnie poprawia się libido. Jakość życia oceniana obiektywnymi kryteriami medycznymi i psychologicznymi również wyraźnie się poprawia.
Czy pacjent leczony erytropoetyną wymaga specjalnych badań?
Lekarz prowadzący na początku leczenia erytropoetyną częściej niż zwykle kontroluje ciśnienie krwi, ciężar pacjenta i stężenie hemoglobiny. Po okresie 3-4 tygodni leczenia, badania morfologii krwi i badania fizykalne pacjenta nie odbiegają częstością od ogólnie przyjętych.
Jaką dawkę erytropoetyny powinien otrzymywać pacjent z niedokrwistością spowodowaną niewydolnością nerek?
Dawka początkowa leku zależy do ciężaru ciała pacjenta i indywidualnej odpowiedzi. Jest ona ustalana przez lekarza prowadzącego w zależności od nasilenia niedokrwistości. Zostanie ona skorygowana podczas pierwszych miesięcy leczenia do dawki, jaka będzie dalej stale podawana. Z reguły we wstępnym okresie leczenia dawka erytropoetyny powinna wynosić od 100 do 150 jednostek na kilogram ciężaru ciała na tydzień. Po kilku tygodniach stosowania, po uzyskaniu zadowalających wartości hematokrytu i hemoglobiny, można zmniejszyć częstość podawania leku lub w ogóle na jakiś czas wstrzymać się z jego stosowaniem.
40