Zawojski06 jpeg

niowania kultury zmieniającej się pod wpływem nowych technologii, ale i praktyczne badanie możliwości, jakie te technologie stwarzają ludziom sztuki. „Obecnie badania naukowe radykalnie przekształcają naszą kulturę i tak też będzie w przyszłości. Sztuka musi być istotną częścią tych procesów” - puentuje swe rozważania Wilson¹⁰.

Pytania o miejsce sztuki w pejzażu współczesności staje się tym ważniejsze, że nowe technologie w coraz większym stopniu ingerują nie tylko w tkankę życia społecznego, ale dosłownie w nas samych, w nasze ciała. Postbiologiczny wymiar kultury zdominowanej przez technologię, a tak jest przecież w przypadku cyber-kulturowygo paradygmatu, domaga się kompleksowego ujęcia, które opierać się będzie na inter- i transdycyplinarności. Obecnie technologię można postrzegać jako główną siłę tworzenia się nowego modelu kultury i cywilizacji, przy czym „wola technologii”, by posłużyć się określeniem Arthura Krokera^{1 2}, skierowuje nas w stronę „transgenicznego determinizmu” i eksponowania biotechnologicznego wymiaru rzeczywistości. Różne mogą być interpretacje tego zjawiska, choć wydaje się, iż najczęściej dominuje perspektywa kulturowego pesymizmu albo ostrożnego i zdystansowanego oglądu, w którym przeważają mimo wszystko nuty technofobiczne. Kultura postludzka, jak często się ją nazywa, stanowiąca manifestację powstającej wirtualnej klasy i wirtualnego kapitalizmu w epoce hiperideologii, jest wytworem „biotechnosystemu”¹², który jest hybrydalną konsekwencją rozwoju nowych mediów i ich dominującej roli w konstytuowaniu się nowego, wirtualnego i sieciowego porządku rządzącego światem postbiologicznym i postludzkim. Rola mediów elektronicznych jest w tym procesie dominująca, bo „wszystko zaczyna się od mediów, czyli i od bajtów, bo bez rewolucji medialnej, teleinformatycznej oraz jej globalnego urynkowienia, nie byłoby mowy o rewolucjach dalszych - biotechnologicznej i nanotechnologicznej, brakowałoby bowiem kalkulacyjnych i technomerkantyl-nych narzędzi do ich bezkrytycznego wprowadzenia”¹³.

34

1

10    Ibidem, s. 25.

2

   Zob. Arthur Kroker, The Will to Technology and the Culture of Nihilism: Heidegger, Nietzsche and Marx, University of Toronto Press, Toronto 2004. Korzystam z multimedialnej wersji publikacji dostępnej na stronie „CTheory”, http://ctheory.net/will/index.htmL url z dnia 28.09.2010.

12    Odwołuję się w tym miejscu do filozofii mediów przedstawionej przez Wojciecha Chyłę. Por. Wojciech Chyła, Media jako biotechnosystem. Zarys filozofii mediów, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2008.

13    Ibidem, s. 448.