Zawojski10 jpeg

jak i tego, co dzieje się w szeroko rozumianej sztuce mediów. W zredagowanej przez siebie ważnej książce dotyczącej związków sztuki i nauki, [e-mail], pisali we wstępie, że idea związków sztuki z technologią i nauką, rzecz jasna, nie jest wyłączną domeną naszych czasów, ale jednocześnie wyraźnie sprzeciwiali się silnym ciągle tendencjom do absolutyzowania autonomii sztuki w negatywnym sensie tego pojęcia.

Wielu artystów i krytyków uznaje sztukę za zjawisko całkowicie autoreferencyjne, co wyraża się w stanowisku Josepha Kosutha: „Jedynym roszczeniem sztuki jest sztuka. Sztuka jest definicją sztuki”¹⁸.

A przecież obecnie w obszarze sztuki wykorzystującej nowe technologie taka postawa jest nie do utrzymania, zwłaszcza jeśli chodzi o interaktywną sztukę tworzoną przy wykorzystaniu systemów komputerowych oraz inne typy realizacji sztuki w cyberkulturze. W tym samym tomie artyści piszą o sztuce jako „żywym systemie” kształtowanym przez różne impulsy i inspiracje czerpane na przykład z nauki. Ich własna strategia opiera się na traktowaniu badań i rozwijaniu nowych, własnych softwareow jako działalności artystycznej albo inaczej jako sztuki. Kiedy do każdej własnej realizacji projektuje się oryginalne interfejsy, wykorzystuje algorytmy i poszukuje prawidłowości opierających się na badaniach naukowych - trudno oddzielić aktywność artystyczną od badawczej. W charakterystycznie zatytułowanym eseju From Poesy ofProgramming to Research as an Art Form twórcy piszą tak:

Nasza aktywność artystyczna staje się aktywnością badawczą, a dzieła sztuki, które tworzymy stają się projektami badawczymi poszerzającymi i badającymi status quo tego, co jest znane i komercyjnie dostępne¹⁹.

Tworzenie własnych programów, nie poddawanie się dyktatowi gotowych rozwiązań, lecz poszukiwanie własnego języka służącego do pisania programów,

18    Christa Sommerer, Laurent Mignonneau, Introduction: Art and Science - a Model of a New Dynamie Interrelation, [w:] Christa Sommerer, Laurent Mignonneau (eds.), Art@Science, Springer Verlag, Wien, New York 1998, s. 8. Autorzy odwołują się oczywiście do znanego manifestu Josepha Kosutha, Sztuka po filozofii, przeł. Urszula Niklas, [w:] Stefan Morawski (red.), Zmierzch estetyki -rzekomy czy autentyczny?, tom II, Czytelnik, Warszawa 1987, s. 239-256.

19    Christa Sommerer, Laurent Mignonneau, From Poesy of Programming to Research as an Art Form, [w:] Gerfierd Stocker, Christine Schópf (eds.), Codę - The Language ofOur Time, Hatje Cantz, Osterfildern-Ruit 2003, s. 242.

38