13156

tego co dzieje się w świecie. Wpływają na poziom energii jaką człowiek ma do wykorzystania, aby podjąć jakieś działania.

ZAPOMINANIE- stopniowy zanik nagromadzonego wcześniej doświadczenia osobniczego i wiadomości, prowadzący do utraty zdolności przypominania lub rozpoznawania. Istnieje wiele teorii wyjaśniających zapominanie, np.:

1)    teoria atrofii śladów, sformułowana przez E G. Mullera, wyjaśniająca z. zacieraniem się śladów pamięciowych w komórkach nerwowych.

2)    teorią tłumienia opracowaną przez 5, Freuda, wg której z. polega na spychaniu poza próg świadomości treści przykrych, niewygodnych lub zbędnych.

3)    teoria hamowania retroaktywnego, sformułowana przez J.G. Jenkinsa i K.M. Dallenbacha, upatrująca przyczyny zapominania w negatywnym wpływie materiału świeżo zapamiętanego na materiał zapamiętany wcześniej.

PERCEPCJA- proces poznawczy polegający na subiektywnym odzwierciedleniu przez człowieka przedmiotów, zjawisk i procesów. Proces spostrzegania przebiega dwupoziomowo: 1) poziom sensorvczno-motorvcznv - ma charakter automatyczny i dokonywany jest przez narządy zmysłowe, najważniejsze z nich (wzrok, słuch, dotyk) odbierają bodźce, dzięki czemu rozpoznawane są np. dźwięki, kolory, szorstkość, gładkość. 2) poziom znaęzenlówfręzynnóśęiówy - występuje jako prostszy i bardziej złożony. Na prostszym poziomie odbieranym bodźcom nadawane jest znaczenie, np. można spostrzec człowieka, jego uśmiech. Na najbardziej złożonym poziomie percepcji możliwe jest nadawanie spostrzeżeniu pogłębionego znaczenia, tj. dostrzeganie tego. co przeżywa człowiek - jego uczuć, pragnień, postaw w stosunku do zjawisk itp.

OKO- gałka oczna składa się z 3 warstw: 1. Twardówka- chroniąca oko, jej część która załamuje promienie świetlne wnikające do oka przez źrenice nazywa się rogówką Wielkość źrenicy zależy od tego ile światła wpadnie. 2. Naczyniówka- jest to pigmentowa warstwa środkowa. 3. Siatkówka- warstwa najbardziej wewnętrzna i wrażliwa na światło,.

Proces widzenia- Gałka oczna jest genetycznie częścią międzymózgowia (mózg). Zewnętrzną warstwą gałki ocznej jest błona łącznotkankowa uformowana w kształcie kuli, zwana twardówką, która w części przedniej przechodzi w część przezroczystą o mniejszym promieniu, zwaną rogówką. Wewnątrz twardówki znajduje się naczyniówka przechodząca w pobliżu rogówki w dało rzęskowe, którego więzadełka. odchodzące promieniśde do wyrostków rzęskowych, przyczepiają się w okolicy równika do torebki soczewki. W ciele rzęskowym znajduje się mięsień zmieniający ogniskową soczewki. Soczewka gałki ocznej jest dwuwypukła o średnicy ok. 4 mm. Część dalsza naczyniówki - tęczówka z otworem źrenicowym - jest przesłoną działającą automatycznie przez zwieracz i rozszerzacz źrenicy. Położona z przodu soczewki i rogówki, zawiera barwnik. Przestrzeń zawarta między rogówką i tęczówką to komora przednia oka, łącząca się przez źrenicę z komorą tylną, ograniczoną od przodu tęczówką od tyłu soczewką i ciałem rzęskowym. Komory oka są wypełnione płynem wodnistym. Wewnętrzną warstwą gałki ocznej jest siatkówka, składająca się z warstwy barwnikowej i z częśd nerwowej z komórkami nerwowymi (neuron). Warstwa barwnikowa wyściela całą wewnętrzną stronę naczyniówki gałki ocznej aż po tęczówkę, natomiast część światłoczuła sięga nieco do przodu od równika soczewki. Elementami światłoczułymi siatkówki są prędki i czopki zwrócone częścią odbierającą bodźce do warstwy barwnikowej siatkówki. Czopki uczulone są na barwy, a pręciki zawierające rodopsynę (czerwień wzrokowa) uczulone są na ilość światła. W siatkówce (dno oka) oglądanej przez otwór źreniczny za pomocą oftalmoskopu widzi się na zabarwionym czerwono tle tarczę nerwu wzrokowego położoną przyśrodkowo, a z boku w osi optycznej -plamkę żółtą miejsce najlepszego widzenia.