0000011653 000006

W. POL: WYBOK POEZJI

⁷⁵ Nie pytajcie mnie:

Dość wam, żem ja z krwi ochrzczony, Żem w nieszczęściu poświęcony Znał nie jedną łzę.

Moja skarga was nie znudzi;

⁸⁰ Ja pieśń z ludu mam dla ludzi,

Żale toną w głąb:

Mego serca pieśni własnej Słucha tylko miesiąc jasny I stuletni dąb.

⁸⁵ Hej mogiły! skały! zdroje!

Stepy! Orły! dęby moje!

Z wami ja się znam.

Lecz ty, dziatwo, żądasz pieśnii,

To już sobie Janusz nie śni;

⁹⁰ Cóż zaśpiewać wam?

Czasem śpiewak zgadnąć umie,

Co się w głębiach piersi tłumi,

Bo i w nim ta krew;

Więc o Lachu, o orlęciu

⁹⁵1 o krzywej szabli cięciu Przynosi wam śpiew.

Bo to straszne sądy Boże,

I krew lacka cuda może,

Jest i w śpiewie jad.

w. 76 z krwi ochrzczony — jest to aluzja do cudzoziemskiego pochodzenia Pola (por. Wstęp s. 5). Udział w powstaniu był „chrztem z krwi” na Polaka.