0000027(2)

elektryczna miasteniczna może być obecna nie tylko w miastenii. Zdarza sic w dystrofiach mięśniowych, zapaleniach wielonerwowyrh, w chorobie Friedreicha i innych.

Odczyn elektryczny miotoniczny charakteryzuje się utrzymywaniem długotrwałego skurczu fonicznego po ustaniu drażnienia prądem elek-trycznym. Pobudliwość elektryczna mięśni jest zwiększona. W roku 1910 Józef Handelsman opublikował w Gazecie Lekarskiej pracę „O odczynie elektrycznym ncurotonicznym”. Odczyn elektryczny miotoniczny jest znamienny dla choroby Thomsona (miotania congenita) oraz dla Jrstrofii miotonicznej (choroba Batten-Steinerta). Może występować również w innych schorzeniach.

Odczyn elektryczny tężyczkowy polega na wzmożonej pobudliwości elektrycznej nerwów. Jako test rozpoznawczy przyjmuje się, jeśli drażniąc nerw przyśrodkowy lub łokciowy prądem stałym poniżej 5 M A otrzymuje się skurcz mięśnia przy otwarciu katodą.

Elektromiografia posiada daleko donioślejsze znaczenie kliniczno-roz-poznawcze, aniżeli zwykłe badanie elektryczne. Mimo to należy umieć posługiwać się tym sposobem badania, nie ma bowiem zwłaszcza w warunkach prowincjonalnych do dyspozycji aparatów elektromiograficznych.

ELEKTROMIOGRAFIA

Elektromiografia ma na celu zapisywanie impulsów czynnościowych mięśni. Ma to znaczenie rozpoznawcze w uszkodzeniach neuronu obwodowego oraz mięśni, nadto w zakłóceniach przewodnictwa nerwowo--mięśniowego. Stąd elektromiografia określana bywa jako „elektromiografia kliniczna¹’.

Podstawową jednostką czynnościową w skurczu mięśnia odruchowym lub dowolnym jest tzw. jednostka ruchowa (motor unit). Składa się ona z komórki ruchowej rogów przednich rdzenia, wypustki osiowej oraz grupy włókien mięśniowych, unerwianych przez nerw odchodzący od danej komórki nerwowej. Liczba tych włókien mięśniowych waha się w różnych mięśniach i, jak podaje F. Buchtal, w mięśniu łydki wynosi 1600, w mięśniach gaiki ocznej zaledwie 5—10. Jednakże aktywacja włókien mięśniowych jednostki ruchowej następuje jednocześnie, przewodnictwo bowiem wyładowań potencjałów czynnościowych jest bardzo szybkie; dotyczy to zwłaszcza cienkich włókien nerwowych śródmiąższowych. W pierwotnej wiązce mięśniowej znajdują się włókna mięśniowe z kilku jednostek ruchowych. Włókna jednostek ruchowych są pomieszane, co daje się wykazać elektromiograficznie, ponieważ potencjały różnych jednostek ruchowych posiadają rozmaitą częstotliwość wyładowań F. Buchtal}.

Uzyskany w czasie skurczu dowolnego potencjał mięśniowy jest potencjałem zbiorczym ogólnej czynności włókien jednostki ruchowej. Stąd

15*

227