0000029(3)

o czym świadczyć może obserwowany przeze mnie chory, u którego wstrzyknięty lipiodol nie opadł, lecz zajął całą niemal przestrzeń podpa-jęczynówkową rdzenia na podobieństwo cienkiej, ciągłej nitki.

Karlbwni oić achnndto plastyczna

W karłowatości achondróplastyczncj zaburzenia w kostnieniu powodują zmiany w kręgach, wyrażające się w zniekształceniu tarcz międ/y-kręgowych, zwężeniu łuków, zgrubieniu i zgęszczcniu blaszek oraz szypu-lek. Następuje ucisk rdzenia lub ogona końskiego.

Mielopatia szyjna

(Ceruical myelopathy)

Pod nazwą mielopatii szyjnej rozumiemy zespól objawów ze strony rdzenia szyjnego wywołany przez zmiany zwyrodnieniowe w kręgach szyjnych. W spondylozie zdarza się, iż ligamentwn flavum wkracza do kanału kręgowego, gdy chory prostuje głowę; zostają wówczas uciśnięte szlaki piramidowe oraz szlak rdzeńiowo-wzgórzowy. Mielopatia szyjna przejawia się bądź to wiotkim niedowładem kończyn górnych i kurczowymi objawami ze strony kończyn dolnych z zaburzeniami czucia, bądź też objawami korzonkowymi w obrębie pasa barkowego i objawami pira-midowymi na kończynach dolnych; w mięśniach rozwija się zanik, występują drżenia mięśniowe.

E. Clark wyróżnia 4 grupy kliniczne mielopatii szyjnej. W grupie pierwszej mieszczą się chorzy wykazujący objawy ze strony kończyn górnych lub dolnych, bądź też wszystkich czterech; grupa druga obejmuje chorych, którzy podają skargi wskazujące na podrażnienie korzonków szyjnych, a u których badanie przedmiotowe stwierdza ucisk rdzenia; grupa trzecia obejmuje chorych z objawami neurologicznymi bez żadnych skarg podmiotowych; w grupie czwartej mieszczą się chorzy, n których miclo-patia szyjna powikłana jest przez inne choroby bądź to układu nerwowego, bądź to różnych narządów. Zaburzenia ze strony pęcherza są rzadkie. Bonduellc nadmienia, iż objawy piramidowe na początku są bardzo często jednostronne, ponadto uważa za dość typowy, choć nie-obowiązujący, objaw Lhermitte’a: przy pochylaniu głowy do przodu uczucie przebiegania prądu wzdłuż kręgosłupa.

Rozpoznanie mielopatii szyjnej powinno nasuwać się w każdym przepadku przewlekłego zespołu objawów ze strony rdzenia szyjnego u osobnika w wieku średnim lub podeszłym. W różnicowaniu trzeba być bardzo ostrożnym, gdyż niejednokrotnie mielopatia szyjna może przebiegać skokami, naśladując stwardnienie rozsiane; poza tym pozorować może jamistość rdzenia, stwardnienie boczne zanikowe, zwyrodnienie powróz-kowe, guzy zcwnątrzrdzeniowe okolicy szyjnej lub piersiowej. Przeważnie chorują mężczyźni.

Rozpoznanie ustala się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego i inieło-grafii. Ważne jest określenie długości przekroju strzałkowego kanału

329