0000031(2)

ucisku na splot nerwowy, jak to ma miejsce w żebrze szyjnym. Nic stwierdza się ich w porażeniach ponadjądrowych. Obecność fibrylacji nie może być bez zastrzeżeń dowodem odnerwienia, trudno jest bowiem nieraz w EMG odróżnić potencjałv denerwaeyjne od czynności spontanicznej występującej w uszkodzeniach pierwotnie mięśniowych. W czasie regeneracji potencjały fibrylacyjne powoli znikają, w miarę postępu zaś reinerwacji zjawiają się potencjały czynnościowe wielofazowe pojedynczych jednostek ruchowych, a w końcu potencjały dwufazowe o długości 5    10 m/sek.

Uszkodzenie

jąder

ruchowych

Uszkodzenie jąder ruchowych rdzenia kręgowego lub pnia mózgu. W uszkodzeniach komórki ruchowej rogów przednich rdzenia lub jąder ruchowych pnia mózgu występuje czynność spontaniczna w postaci du-żvch wielofazowych wyładowań, zjawiających się asy nchronicznie w różnych częściach mięśnia. Potencjały te zwiemy fascykulacjami, widoczne są one pod skórą luli błoną śluzową jako drżenie wiązkowe. Czas ich trwania wynosi 8—12 m/sek, amplituda 500 -100 uV, rytm 1—30 c/s. 1'ascykulacje występują w spokoju, jak i podczas wysiłku. W przeciwieństwie do stanu prawidłowego następuje tu w czasie ruchu dowolnego zmniejszenie się liczby uczynnionych potencjałów jednostki ruchowej. Zależne to jest od liczby czynny ch jednostek ruchowych. Przeciętna długość potencjału wy kazuje znaczny wzrost w zaniku mięśni powstałym wskutek uszkodzenia rogów przednich rdzenia i jest proporcjonalna do stopnia porażeń. Woltaż potencjałów jest zwiększony.

F. Buchtal (1957) podaje następujące kryteria różnicowania między zanikiem mięśni powstałym z uszkodzenia rogów' przednich a zanikiem z uszkodzenia neuronu obwodowego:

1.    amplituda zapisu wysiłkowego jest większa w rdzeniowych, niż w' obwodowych niedowładach;

2.    synchroniczna czynność różnych punktów tego samego mięśnia występuje wyraźnie częściej w porażeniach wskutek uszkodzenia komórek rogów przednich, aniżeli pnia nerwu obwodowego;

3.    wzrost średniej długości potencjału jest proporcjonalny do stopnia niedowładu w porażeniach pochodzenia rdzeniowego i występuje tu znacznie częściej niż w obwodowych porażeniach;

4.    występowanie wielofazowych wysokonapięciowych potencjałów' w całkow icie rozluźnionym mięśniu jest znamienne dla porażeń rdzeniowych;

5.    podczas dowolnego wysiłku występują potencjały wielofazowe : tzw. grupowane) we wszystkich mięśniach w nieznacznych niedowładach pochodzenia rdzeniowego, natomiast jedynie w połowie przypadków obwodowych niedowładów i to tylko w ciężko porażonych mięśniach.

Do powyższych punktów dodać można, iż szybkość przewodzenia w uszkodzeniach pnia nerwowego przeważnie jest zredukowana.

231