0000033(1)

dotykając końcami swych palców końców palców chorego. Następnie poleca się choremu zamknąć oczy i utrzymywać kończyny górne w tej samej pozycji, mimo iż lekarz swoje ręce nieco cofnął. Patrzymy, czy kończyny obie lub jedna odchylają się oraz w którą stronę. Jeśli zajęta jest chorobowo jedna z półkul móżdżku, wówczas kończyna tej samej strony zbacza na zewnątrz i zarazem przeważnie do góry, rzadziej do dołu. Zbaczanie kończyny górnej w tej próbie uwidocznia się bardziej, jeśli polecić choremu kilkakrotnie poruszać kończyną do poziomu w płaszczyźnie pionowej. Opisane zbaczanie kończyny górnej następuje, według Warten-berga, na skutek przewagi v\ chorobach móżdżku ruchowego układu po-zapiramidowego nad układem móżdżkowym. Idzie o to, iż móżdżek wspomaga w ruchu przywodzenia i zgięcia kończyn, układ piramidowy zaś—-w odwodzeniu i prostowaniu. Oba więc te układy działają antagonistyrznie; jeśli jeden z tych układów jest uszkodzony , wówczas drugi układ przeważa w danym zakresie czy nnościowo, stąd w chorobach móżdżku przywodzenie i zgięcie kończyn jest hamowane; dlatego to dominuje odwodzenie i prostowanie.

Pismo

chorego

móżdżkowego

4.    Pismo chorego móżdżkowego. Jak już wspomniałem, ruchy dowolne chorego móżdżkowego na skutek działania nic korygowanej siły bezładu są bardziej obszerne aniżeli zamierzone ruchy. Wyraża się to, między innymi, w występowaniu adiadorhokinezy. Z tego samego powodu pismo chorego jest duże (macrographia), przy czym w miarę kontynuowania pisania litery stają się coraz to większe, chory nieraz piórem zawadza o papier i drze go.

O b jaw Stewarta--Holm esa

5.    Objaw Stewarta-Holmesa, Badany opiera na stole łokciem zgiętą kończynę górną pod kątem prostym lub rozwartym. Z kolei polecamy zginać ją jeszcze bardziej wbrew oporowi, przy trzymując przy tym silnie jego przedramię. Przy nagłym przerwaniu oporu przedramię chorego móżdżkowego silą inercji zgina się nadal mimo woli, uderzając nieraz z impetem w jego ramię; u człowieka zdrowego atoli ruch zgięcia przy tej próbie ustaje niemal natychmiast lub jest nieznaczny, hamuje bowiem go skurcz mięśnia trójgłowego, będącego antagonistą mięśnia dwugłowego.

Badanie czucia

Następnie przystępujemy do badania czucia. Badanie czucia powierzchniowego, a więc czucia dotyku, bólu i ciepła, najlepiej jest przeprowadzać na całym ciele w końcu badania; to samo dotyczy czucia wibracyjnego i pallaesthesis). Od zasady lej odstępujemy, jeśli chodzi o zaburzenia czucia w porażeniach poszczególnych nerwów kończy n górny ch. Toteż badanie tego rodzaju czucia oraz schematy tych zaburzeń omówię później.

Z innych rodzajów czucia badamy z kolei czucie głębokie bathyaethesis), a więc czucie ułożenia, ruchy ; czucie kinestetyczne), rozpoznawania kształtu i wielkości przedmiotów czucie stereognostyczne),

133