0000047 2

194 KINEZYTERAPIĄ

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca tyłem w stosunku do osoby badanej.

Sposób wykonania: badający ustawia swoje kciuki na szczycie kolców biodrowych tylnych górnych i poleca osobie badanej wykonać swobodny skłon w przód.

Interpretacja: w warunkach prawidłowych zarówno w pozycji wyjściowej jak i po wykonaniu ruchu oba kolce biodrowe są ustawione symetrycznie na tym samym poziomie. W sytuacji patologii (np. czynnościowego skręcenia miednicy i/lub dysfunkcji stawów krzyżowo-biodrowych) w pozycji po wykonaniu ruchu jeden z badanych kolców jest ustawiony wyżej - „wyprzedza* drugi. Test posiada kilka wariantów, w których kombinacja różnego ustawienia kolców biodrowych tylnych górnych w stosunku do siebie w pozycji wyjściowej i końcowej świadczą o zaburzeniach w mechanice miednicy.

Ryc 122 Sposób oceny obiawu wyprzedzania.

Objaw Piedellu

Pozycja wyjściowa osoby badanej: siedząca (zalecany jest siad okraki: np. na ławeczce dla lepszej stabilizacji miednicy).

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca lub klęcząca tyłem w stosunku do osoby badanej.

Sposób wykonania: badający ustawia swoje kciuki na szczycie kolców bi drowych tylnych górnych i poleca osobie badanej wykonać swobodny skł w przód.

Interpretacja: objaw Piedellu posiada wartość różnicującą w stosunku do objawu wyprzedzania w danym segmencie ruchowym. W) konywany jest analogicznie jak objaw wyprzedzania dla segmentów ruchowych kręgosłupa lędźwiowego. podobnie jest też interpretowany, jedyna różnicę stanowi pozycja wyjściowa. Brak asymetrii ruchu kolców biodrowych tylnych górnych w pózy-cji siedzącej, w sytuacji obecności tego objawu w pozycji stojącej przemawia za zaburzeniem mechaniki miednicy mającym swoje źródło w obrębie kończyn dolnych (stawów biodrowych, kolanowych i skokowo-golcniowych).

Ryc 123. Sposób oceny objawu Piedellu.

Objaw Derbolowskiego

Pozycja wyjściowa osoby badanej: leżąca tyłem.

Pozycja wyjściowa badającego: stojąca przodem do badanego na wysokości jego stóp.

Sposób wykonania: badający obejmuje podudzia badanego na wysokości obu kostek w obu kończynach, tak by na kostkach przyśrodkowych znajdowały się kciuki i poleca badanemu przejść do pogłębionego siadu prostego (nie wolno przy tym zginać stawów kolanowych).

Interpretacja: w warunkach prawidłowych zarówno w pozycji leżącej, jak

1    w siadzie prostym kończyny dolne są równe (kostki przyśrodkowe ustawione są symetrycznie). O czynnościowym skróceniu kończyn dolnych (rzekomej ich nierówności) świadczy „wydłużanie" się jednej z kończyn. Pozytywny objaw Derbolowskiego może przybierać 3 różne formy: w pozycji leżenia tyłem jedna

²    kończyn jest wyraźnie krótsza, a po przejściu do siadu prostego staje się ² kolei wyraźnie dłuższa, w pozycji wyjściowej obie kończyny są równe, natomiast w siadzie prostym jedna staje się za długa, w pozycji leżącej jedna koń-^Cz>na jest wyraźnie krótsza, a asymetria ta ulega wyrównaniu po przejściu do siadu prostego. Podobnie jak w przypadku objawu wyprzedzania różne warianty tego testu świadczyć mogą o: obustronnym skręceniu miednicy względnie też jednostronnym przodo- lub tyłoskręccniu miednicy.