002(1)

Jeśli przepisy Traktatu EWG zawierają jasne i nieograniczone zobowiązania państw członkowskich do działania, które to zobowiązania nic podlegają żadnym zastrzeżeniom i których implementacja nie wymaga żadnego wewnętrznego aktu prawnego, to przepisy te posiadają bezpośredni skutek i ustalają prawa na korzyść jednostek.

D_nO_ne^llk-Uliinca 1964 r- Flaminin Cnsta v. Fncl

sprawa 6/64, ETS 1964, s. 585 i nast.¹

Stan faktyczny:

Ustawa włoska 1643 z 6 grudnia 1962 r. znacjonalizowała wytwarzanie i dystrybucję energii elektrycznej. Adwokat F. Costa, jako użytkownik prądu i zarazem akcjonariusz upaństwowionej spółki akcyjnej Edisonvo!ta, uważał, że ustawa ta narusza przepisy art. 37, 53, 92, 93 oraz art. 102 Traktatu o EWG.

Tezy orzeczenia:

W odróżnieniu od zwykłych umów międzynarodowych Traktat ustanawiający EWG stworzył własny porządek prawny, który po wejściu w życic Traktatu został włączony do porządków prawnych państw członkowskich i musi być stosowany przez ich sądy.

Ze względu na to, żc państwa członkowskie przeniosły część praw zwierzchnich na Wspólnotę, prawo wspólnotowe tworzy autonomiczne — niezależne od krajowych systemów prawnych — źródło prawa, z którego wypływa wiążące dla państw członkowskich i ich obywateli prawo wspólnotowe

Z włączenia prawa wspólnotowego w porządki prawne poszczególnych państw członkowskich oraz z brzmienia i ducha Traktatu wynika pierwszeństwo prawa wspólnotowego przed wszystkimi wewnątrzkrajowymi przepisami prawnymi

Orzeczenie z 31 marca 1971 r., AETR,

sprawa 22/70, ETS 1971, s. 263 i nast.^J

Stan faktyczny:

W 1962 r. została zawarta w Genewie Europejska Konwencja dotycząca pracy załóg pojazdów biorących udział w międzynarodowym transporcie drogowym (tzw. Konwencja AETR) pod auspicjami Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ przez * wiele państw europejskich. Z powodu zbyt małej liczby ratyfikacji Konwencja nic weszła jednak w życic.

W 1967 r. podjęto negocjacje w celu zmiany Konwencji Jednocześnie Rada EWG wydała w marcu 1969 r. rozporządzenie nr 543/69 o harmonizacji wewnętrznych aktów prawnych w sferze ustawodawstwa socjalnego dotyczącego transportu drogowego. 20 marca 1970 r. Rada przedyskutowała stanowiska państw członkowskich odnośnie do negocjacji nad zmianą Konwencji Rokowania te zostały zakończone przez państwa członkowskie i Konwencja została wyłożona do podpisu przez państwa w lipcu 1970 r.

Na podstawie wniosku złożonego 19 maja 1970 r., Komisja WE zażądała uchylenia protokołu Rady z 20 marca 1970 r. w sprawie negocjacji i zawarcia przez państwa Konwencji AETR. Zasadniczo Komisja kwestionuje ważność protokołu z 20 marca 1970 r. na tej podstawie, żc oznacza on naruszenie postanowień Traktatu EWG, a w szczególności art. 7, 228 i 235, dotyczących podziału kompetencji między Radą i Komisją, a w konsekwencji uprawnień, które Komisja miała obowiązek wykonywać w czasie negocjacji na temat AETR.

Tezy orzeczenia:

Wspólnota może zawierać umowy międzynarodowe z państwami trzecimi nie tylko w wyniku wyraźnego upoważnienia zawartego w Traktacie EWG. To uprawnienie może także wypływać z innych postanowień Traktatu i z aktów przyjętych przez organy Wspólnot w zakresie dopuszczalnym przez postanowienia Traktatu.

W miarę jak rozwija się prawodawstwo, jedynie Wspólnota może podejmować i wypełniać zobowiązania wobec państw trzecich ze skutkiem dla całego obszaru stosowania wspólnotowego porządku prawnego ²

i

463

1

Orzecznictwo, s. 35.

2

Orzecznictwo, s. 108.

: