009 3

1.1. OBLICZANIE KINEMATYCZNE UKŁADU NAPĘDOWEGO I DOBÓR SILNIKA ELEKTRYCZNEGO

PARAMETRY ZADANE:

(warianty)

(parametry wału wyjściowego)

A.	F*y	N;	V ^r wy	. m/S;	Dwy. 1	mm; 7, st.
B.	Twy,	Nm;	CJwj	. 1/s;	r,st.		10.
C.	Twy.	N-m;	^n wy	, 1/min;	y, st.
	OBLICZA		SIĘ:
1.	Moc	na walc wyjściowym
	LA.		P«y-	Pwy‘ ^wy	/1000,	kW.
	l.B.		P wy~	7^-y^1 CJ wy	/1000,	kW.
	l.C.		Pwy	7\»y' JJ wy	/9550,	kW.

9. Rzeczywiste przełożenie poszczególnych stopni układu napadowego dobiera się    u₂av{, — w taki spo

sób, żeby U₀=ll\-U₂-Uy-(dokładność -3 znaki po przecinku).

du napędowego, którego wyniki wprowadza się do tablicy Pj«-Pj' 7). kW

(Ż-l.2.3...),

7} = 9550P>//J,.

i)j*i -nj/u, 1/min Tj^TyU J). Nm

lub

Dla przedstawionego schematu układu napędowego (rys. 1.1.1) obciążenie poszczególnych walów jest podane w tabl. 1.1.4.

2.    Współczynnik sprawności napędu

"Ho-⁷Ir⁷)? ⁷)}"'    (dokładność - 3 znaki po przecinku).

Orientacyjne wartości współczynników sprawności ?) różnego rodzaju przekładni mechanicznych, jak również innych elementów napędów (tabl. 1.1.1).

3.    Moc obliczeniowa silnika elektrycznego

P*0~ Pwy/Vo. kW.

4.    Liczba obrotów wału wyjściowego tj^₇=60 10³ Y^ HTT-D^y), 1/min.

_r— 30 cj wy /tt.    1/min.

znana.    1/min.

5.    Na podstawie zalecanych średnich wartości przełożeń dla różnego rodzaju przekładni mechanicznych (tabl. 1.1.2), jak również zalecanego podziału przełożeń dla reduktorów i napędów (tabl. 1.1.3 i rys. 1.1.2) oblicza się zalecane przełożenie ogólne układu napędowego

uJmi/rityUr".

6.    Obliczeniowa liczba obrotów silnika elektrycznego

n_M=n_Wy-u;_i, l/min.

7.    Z katalogu silników (tabl. 1.2.1 i 1.2.2) dobiera się

silnik elektryczny przy dotrzymaniu warunku: P,^P_m i    (typ silnika, P_t, n_%, T^/T^, wymiary)-

8.    Rzeczywiste przełożenie ogólne układu napędowego

U₀ = Tl*/U wy    (dokładność — 3 znaki po pr/eemku).

4.A.	nwy
4.B.	Hycy
4.C.	Jlwy

f\

*

Y    /----v V Y    • )j
E C B .A
	\
	rrn j
1 * 1 ii.	1 ___i—.

11. Wstępnie oblicza się średnice czopów wałów z wa runku wytrzymałości na skręcanie t_s-T_sAV_s^ k_s.

Skąd rf,=-i/io⁵^/<0.2*^7 (,-1.13...). mm. /:,=(15r30) MPa - dla wszystkich wałów (oprócz ślimaków),

(mniejsze z tych wartości są przyjmowane dla szybkobieżnych wałów, większe - dla wolnobieżnych wałów), ks={ 10 : 12) MPa - dla ślimaków.

Otrzymane wymiary' dj zaokrągla się do większych wartości liczb całkowitych 0 lub 5,0 mm.

Polecenia do obliczeń:

1.    Obliczenia wytrzymałościowe poszczególnych przekładni poleca się wykonywać w kolejności ich rozmieszczenia w napędzie.

2.    Po skończeniu obliczeń wytrzymałościowych każdej (oprócz ostatniej) przekładni w związku z udokładnieniem jej przełożenia należy wprowadzać korektę w przełożenie następnego stopnia i zawartości kolumn n i T (tabl. 1.1.4) w taki sposób, żeby nie było zmienione U₀ napędu.

Rys. 1.1.1. Schemat układu napędowego: 1, 2, 3 - wały napędu (wał 1 - wejściowy, wał 2 pośredni, wał 3 - wyjściowy),

A -    silnik elektryczny    (s),

B - przekładnia pasowa    ( pp)>

C - przekładnia zębata zamknięta    (pz),

E -    łożysko    (1)»

G - koło mechanizmu roboczego (koło przekładni łańcuchowej, która nie należy do składu napędu),

J - rama,

Fwy, Vwy, Dwy parametry wału wyjśćio wego (wału 3).