puetowoóć alnloolncgo przekroju rozdzielajęcego..Zotea w prek-tyce pojęcie co aa dule znaczenie zarówno przy projektowaniu ■leci transportowych, Jok 1 przy planowaniu przewozów w letnie-JęceJ alecl. W przypadku dużych sieci, zadanie zoplanowanla przepływu maksymalnego nie Jest proste. To samo nożna powie -dzleć o wyznaczaniu alnimalnego przekroju rozdzlelojęcogo. Zatoń, metodo wyznaczania maksymalnego przepływu na duże Znaczenie dla zastosowań praktycznych. Metodę tekę nożna uzyekać będż przez sfornułowanlo problemu jako zadania progronowanle linio -wogo, będż przez wykorzystanie konstrukcji przekroju rozdzielającego, zawartej w dowodzie twierdzenia 11.1. Ten drugi eposób prowadzi do algorytau bardziej efektywnego 1 z tego względu,dla zrozumienia istoty algorytmu, warto zapoznać się z dowodom tego twierdzenia, tym bordziej że wynlksjęcy z niego algorytm wyznaczenie naksynelnego przepływu stanowi letotnę częóć większości algorytmów wyznaczania przepływów 1 opływów optynalnych w sieciach skierowanych.
TWIERDZENIE 11.1 (Ford-Fulkerson)
Wartość maksymalnego przepływu v(fą) jest równa przepustowości minimalnego przekroju rozdzielajęcego H(P*).
Dowód i
W celu uproszczenia zapisu przyjnujeay, że każdy przekrój rozdzlelajęcy P Jest równoważny odpowiedniej parze podzbiorów wierzchołków (X1,X2) i wprowadzimy naetępujęce oznaczenia
C f(*.y) • F(*'X) ytfyo
z:f(*,y) - f(x,.x2)
2Zh(x.y) - M(X-.X2)
<vg>eP ł
L a a.a t
De żali (X1,X2) jest przekrojea rozdzielaJęcya sieci, a f przepływaa w taj sieci, to
v(f) - F(Xx.X2) - F(X2,X1)^H(X1.X2)
Dowód 1 o a o t u. Ole dowodu równości wystarczy zapisać
V'
(f) - C [f(x.X) - F(X.x)] x€X^
Rówooóć ta jeet prawdziwo, ponieważ tylko dla x ■ a składnik pod cumę jeot niezerowy 1 równy v(f), natomiast a 4 Xj. Rozpl-• ujęc prowę stronę równości, otrzymujemy
E[f(x,X) - F(x.x)] . F(Xł,X) - F(X.X1) -
i
- F(X1,Xł) - F(Xz,Xł) . F(X1.X2ł - F(X2.X1)
Ola dowladzanla nierówności v(f) i H<X1#X2) zauważmy, żt F(X1,X2)<H(X1,X2), natomiast F(X2,X1)>0. Kohczy to dowód la -matu.
Dowód twiardzanla i Z taty lamatu otrzymujemy w szczególności
I * ), to p będzie przekrojem minimalnym i teza twier
dzenia będzie dowiedziona, ponieważ każdy inny przekrój mini -molny P* będzie nleł tę sarnę, einlmalnę przapuetowość H(PF).
Konotrukcja przakroju PF .(zbioru xj)i Ola założonego przepływu maksymalnego f*, realizujemy naatępujęcę procedurę i
o
i Do XŁ zaliczamy źródło a. Zbiór Xx nazywamy zbiorem ocechowanych i niesprawdzonych wierzchołków.
197