Ważną rolę w obliczeniach stateczności odgrywa również płaszczyzna zwana podstawową (PP), chociaż nie należy ona do płaszczyzn głównych.
Płaszczyzna podstawowa (PP) jest to płaszczyzna pozioma,równoległa do
płaszczyzny wodnicy konstrukcyjnej i przechodząca przez górną krawędź stępki na owrężu (w połowie długości statku między pionami^
Jeżeli statek zbudowany jest z przegłębieniem konstrukcyjnym, to dodatkowo określa się płaszczyznę stępki.
Płaszczyzna stępki jest to płaszczyzna prostopadła do płaszczyzny symetrii i przechodząca przez linię stępki.
Unia stępki jest to linia wyznaczona przez przecięcie płaszczyzny symetrii z górną powierzchnią stępki.
Przy określaniu wielkości geometrycznych kadłuba statku obowiązują pewne, umowne zasady a mianowicie [24]:
— wszystkie wymiary i współczynniki kadłuba statku stalowego mierzy się i oblicza na wewnętrznej stronie poszycia, co potocznie określa się "na wręgach";
— wszystkie wymiary i współczynniki statku drewnianego określa się na zewnętrznej stronie poszycia, co potocznie nazywa się "na poszyciu".
Kadłuby statków są przeważnie bryłami ograniczonymi powierzchniami krzywymi, trudnymi do opisania matematycznego i dlatego ich kształty są przedstawiane w postaci graficznej lub w postaci tabelarycznej (rys. 2 i tab l).
Uniami teoretycznymi kadłuba statku nazywamy rysunek zawierający rzuty przecięć kadłuba trzema pękami płaszczyzn równoległych do płaszczyzn głównych — płaszczyzny symetrii, wodnicy konstrukcyjnej i owręża. W wyniku tych przecięć powstają:
wzdłażnice, czyli ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny symetrii statku,
wodnice, czyli ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do wodnicy konstrukcyjnej,
wrężmee, czyli ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny owręża.
Unie teoretyczne zawierają rysunki trzech rzutów kadłuba statku, a mianowicie [24, 30]:
— rzut boczny, na którym wzdłużnice przedstawione są w ich postaci rzeczywistej, a wodnice i wrężnice jako linie proste.
15