4307685230

ważną role, jaka strefy odgrywają w systemie DNS, pożądane jest, aby były dostępne z kilku serwerów DNS w sieci. Takie rozwiązanie zapewnia dostępność i odporność na uszkodzenia przy rozwiązywaniu zapytań o nazwy. W przeciwnym razie, jeśli jest używany jeden serwer, który przestanie odpowiadać, kwerendy o nazwy zawarte w tej strefie mogą zakończyć się niepowodzeniem. Aby dana strefa mogła być obsługiwana przez dodatkowe serwery, niezbędne są transfery strefy, które pozwalają replikować i synchronizować wszystkie kopie strefy na każdym serwerze skonfigurowanym do roli hosta strefy. Serwer dokonujący całkowitego transferu strefy, robi to aby uzyskać i zreplikować kopie pełnego zestawu rekordów zasobów strefy. Dzieje się to w sytuacji gdy podłączany jest np. nowy serwer pomocniczy. Przyrostowe transfery stref są opisane w specyfikacji RFC 1995 - gdy jakaś część rekordu strefy zmieni się, w celu uaktualnienia innych serwerów DNS nie jest wysyłany cały rekord strefy, lecz tylko jego zmieniony fragment.

Serwery autorytatywne i nieutorytatywne można tłumaczyć to na serwery wiarygodne co do informacji jakie udzielają, i serwery których informacje mogą być zdezaktualizowane.

Działanie klienta (resolvera) DNS, plik hosts.

Resolver DNS to program (bądź funkcja w obrębie programu), który wysyła zaptania do serwera DNS, w celu uzyskania informacji na temat znanych mu rekordów w systemie DNS. Gdy istnieje potrzeba ustalenia IP komputera na podstawę danej nazwy domenowej, postępowanie można opisać jakościowo w następujący sposób:

1.    Resolver przeszukuje lokalny plik hosts na wypadek istnienia w nim reguły opisującej daną domenę.

2.    Wysyłane jest zapytanie do serwera DNS.

3.    Serwer DNS wysyła zapytanie do jednego z root serverów.

4.    Root server odpowiada, podając zarządcę danej domeny najwyższego rzędu (TLD).

5.    Serwer DNS wysyła zapytanie do wskazanego w ten sposób zarządcy.

6.    W odpowiedzi, serwer DNS otrzymuje informację o serwerze zarządzającym konkretną subdomeną.

7.    Po uzyskaniu ostatecznej informacji serwer DNS wysyłą odpowiedź do resolvera działającego w naszym systemie.

Serwery DNS posiadają bufor (cache), dzięki czemu adres którego dotyczyło zapytanie jest zapamiętywany i przy kolejnym zapytaniu o ten sam adres (które zazwyczaj jest zupełnie prawdopodobne) nie wysyła zapytań według wyżej opisanego schematu, lecz pomija jego niektóre elementy na podstawie tego, co zapamiętał (może nawet zapamiętać wszystko i od razu odpowiedzieć z pamięci, nie komunikując się już z innymi serwerami). Skraca to czas odpowiedzi, lecz stwarza ryzyko deaktualizacji informacji z bufora na temat zapamiętanych adresów. Aby ograniczyć szkodliwość tego zjawiska, czas przechowywania informacji w buforze jest określany za pomocą TTL. Komunikacja resolvera z serwerem, oraz - między serwerami odbywa się za pomocą protokołu UDP.

Część praktyczna

Znaleźć listę domen TLD.

Oficjalna lista domen TLD udostępniona przez IANA znajduje się pod adresem:

PSK: Grzegorz Graczyk i Paweł Tarasiuk 5/9