Błony są tworami występującymi powszechnie w żywych komórkach. Stanowią one nie tylko warstwę odgraniczającą komórkę od otoczenia; podobne błony występują także we wnętrzu komórki. Tam odgraniczają one jądro komórkowe od cytoplazmy, otaczają organelle cytoplazmatyczne: mitochondria, lizosomy, aparat Golgiego i in. Duża część aktywnej cytoplazmy uformowana jest w błony, których fragmenty mogą w pewnych warunkach włączać się w skład właściwej błony komórkowej.
Tego rodzaju struktura komórki umożliwia rozgraniczenie procesów przebiegających w różnych jej częściach (przedziałach). Jednakże rola błon w komórce sięga głębiej. Nadają one reakcjom chemicznym zachodzącym w komórce określony kierunek w sensie geometrycznym. Reakcje chemiczne przebiegające w roztworach są w sensie przestrzennym nie-ukicrunkowane. Z tego powodu nie mogą one inicjować procesów, które miałyby charakter wektorowy. Jest to konsekwencja ogólniejszej zasady Curie-Prigogine’a symetrii procesów. Natomiast reakcje chemiczne zlokalizowane w błonach i katalizowane przez enzymy tam umiejscowione są zorientowane w przestrzeni. Takie procesy mogą być sprzężone w sensie termodynamicznym z ukierunkowanymi przepływami, np. z transportem jonów (por. str. 174).
Podstawowym składnikiem błon komórkowych są lipidy, których właściwości zostały opisane w rozdziale 8.1.3. Typowa cecha układów lipid-woda — tworzenie dwu molekularnych warstw — jest podstawą organizacji błon biologicznych. Siły utrzymujące błonę i umożliwiające jej samoorganizację, to oddziaływania van der Waalsa i hydrofobowe pomiędzy apolarnymi resztami wewnątrz błony oraz oddziaływania elektryczne pomiędzy
Cnoiesterol
nm
Ar
Środowisko wodne (zewnętrzne)
Ugrupowania poiarne
Obszar lipidów nieuporządkowanych
Obszar lipidów uporządkowanych
Ugrupowania polarne
Ryc. 9.6. Schemat budowy mielinowej, lipidowo-cholesterolowej.
12 — Podstawy biofizyki 177