045 5

A

> 1 + k

(2.9)

Zmieniając długość trzonu tłoka można uzyskać wariantowe rozwiązania mechanizmu (patrz rys. 2.4), w którym:

-    droga wypornika zachodzi na drogę tłoka (pokrycie ujemne),

-    droga wypornika nie zachodzi na drogę tłoka (pokrycie dodatnie),

-    drogi tłoka i wypornika stykają się w jednym punkcie (pokrycie zerowe).

2IT

0

2 TT 0

2TT ł

Rys. 2.4. Przykłady pokrycia drogi tłoków w mechanizmie romboidalnym

Zmniejszając wielkość pokrycia drogi tłoka i wypornika otrzymuje się zmniejszenie objętości szkodliwej, jednakże prowadzi to do zmniejszenia przekroju kanałów łączących przestrzeń sprężania z chłodnicą i dławienia przepływu gazu. Dlatego pokrycie ujemne i zerowe stosuje się w silnikach mniejszej mocy, a pokrycie dodatnie w silnikach większej mocy, o większych wymiarach przestrzeni roboczej oraz masie gazu przepływającego przez kanał łączący ją z wymiennikami ciepła. Charakterystyczne położenia elementów mechanizmu romboidalnego napędzających tłok przedstawiono na rys. 2.5. Na podstawie widocznych związków trygonometrycznych po przekształceniach matematycznych otrzymuje się zależność na drogę tłoka x, liczoną od GMP

(2.10)

gdzie: A = R/L, y - kąt obrotu wykorbienia, w którym tłok osiąga GMP.

Wartość kąta <p określa zależność

(2.11)

przy czym 0 <    <

(2.12)

49