3. KOTŁY PAROWE
Udział poszczególnych składników w spalinach wyznacza się przy użyci-odpowiednich analizatorów spalin: chemicznych (C02, CO, 02), konduktometrycz-nych (C02, CO), magnetycznych i z sondami cyrkonowymi (02) oraz absorpcyjnych (C02, CO).
Spalanie paliw pociąga za sobą ekologicznie negatywne skutki w postaci skażenia przede wszystkim powietrza. W czasie spalania wydziela się wiele szkodliwycł związków, z których największe znaczenie mają: tlenki NO„ CO, S02, wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) oraz sadza. Porównanie wielkośc emisji zanieczyszczeń podczas spalania może być niejednoznaczne, ponieważ istnieją różne miary jego oceny. Obiektywną miarą do porównania emisji z różnych rodzajów paliwa jest określenie, ile gramów danego związku powstaje podczas spalania 1 kg paliwa (g/kg). Jeszcze bardziej obiektywną miarą jest, ile gramó-danego związku powstaj e podczas produkcj i j ednostki ciepła (g/GJ) z danego paliw a Jednak te wielkości nie są mierzone analizatorami gazów. Obecnie analizator-mierzą stężenie związków w mg na 1 m3 spalin (mg/m3). Stężenie związkó gazowych i popiołu (mg/m3) ulega „rozcieńczeniu” w strumieniu spalin i zależy oc nadmiaru powietrza X w spalinach wyrzucanych do atmosfery (przykład „rozcier-czenia” stężenia C02 dla X > 1 jest pokazany na rysunku 3.8). Dlatego w celach (porównawczych) jednoznacznego określenia ilości emitowanych związków, stężenia tych związków sprowadza się do standardowej (umownej) zawartości tlen w gazach odlotowych suchych według wzoru
(3.2:
21 - 02s 21-0
gdzie: Es - stężenie substancji w gazach odlotowych przy standardowej zawartości tlenu 02s w gazach odlotowych, zależnej od rodzaju paliwa, przy czym:
- 02s = 3% 02 dla gazu i oleju,
- 02s = 6% 02 dla węgla,
- 02s = 11% 02 dla biomasy;
Ey - zmierzone lub obliczone stężenie substancji w gazach odlotowych zmierzonej 02y zawartości tlenu w gazach.
Przykładowy zapis emisji N0X odniesiony do 6% zawartości tlenu jes* następujący: 200 mg NOt/m3 (6% 02).