077 4

Rozdział 17

Boża wymiana

Całe posłannictwo ewangelii obraca się wokół jednego wyjątkowego wydarzenia historycznego - ofiary i śmierci Jezusa na krzyżu. Rozważając je, autor Listu do Hebrajczyków pisze: „Albowiem jedną ofiarą uczynił (Jezus) na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni” (Hebr. 10,14). Znajdujemy w tym stwierdzeniu dwa mocne słowa: „doskonałymi” i „na zawsze”. Oddają one sens ofiary, która zaspokaj a wszystkie potrzeby całej rasy ludzkiej. Co więcej, jej skutki obejmują nie tylko czas obecny, ale i wieczność.

Powołując się na tę ofiarę, Paweł pisze do Fdipian (4,19): „A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie". Wyrażenie „wszelka potrzeba" obejmuje także uwolnienie od przekleństwa, którego ty potrzebujesz. Aby zrozumieć tę obietnicę, musisz zobaczyć ją jako fragment większej całości - pojedynczego, suwerennego aktu Boga, który w jednym kulminacyjnym momencie historii zgromadził całą winę i całe cierpienie ludzkości na Golgocie.

Bóg nie przygotował wielu różnych rozwiązań dla mnóstwa problemów rodzaju ludzkiego. Bóg oferuje nam jedno wystarczające rozwiązanie, które jest Jego odpowiedzią na każdy problem. Możemy mieć różne pochodzenie, każdy z nas może mieć wyjątkową potrzebę, ale aby przyjąć Boże rozwiązanie, wszyscy musimy znaleźć się w tym samym miejscu - pod krzyżem Jezusa.

BOŻA WYMIANA

Najpełniejszy opis tego, co stało się na krzyżu, dal prorok Izajasz na pięćset lat przed tym wydarzeniem. W Iz. 53,10 prorok przedstawia ^ługę Pana”, którego dusza została złożona Bogu jako ofiara za grzech. Autorzy Nowego Testamentu jednomyślnie utożsamiają tego bezimiennego sługę z Jezusem. W Iz. 53,6 znajdujemy podsumowanie Bożego celu osiągniętego przez ofiarę Jezusa:

Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na swoją drogę zboczył\ a Pan jego dotknął karą za winy nas wszystkich.

Oto podstawowy, powszechny problem całej ludzkości: wszyscy, każdy z nas, zboczyliśmy na swoje drogi. Istnieje wiele specyficznych grzechów, których wielu z nas nigdy nie popełniło, na przykład morderstwo, cudzołóstwo, kradzież itd. Ale łączy nas jedna wspólna cecha: zboczyliśmy na własne drogi, a tym samym odwróciliśmy się do Boga plecami. Hebrajskie słowo oddające ten stan to awon, przetłumaczone tutaj jako „wina”. Jednak chyba najbliższym znaczeniowo tłumaczeniem tego słowa byłby wyraz „bunt” - nie przeciwko człowiekowi, lecz przeciw Bogu. W rozdz. 4. przekonaliśmy się, że bunt był pierwszą przyczyną przekleństw zapisanych w 5 Mojż. 28.

Jednak żadne polskie słowo, czy to „wina”, czy to „bunt”, nie oddaje pełnego sensu awon. W rozumieniu biblijnym awon oznacza nie tylko winę, ale także karę lub złe następstwa spowodowane przez winę.

Na przykład w 1 Mojż. 4,13, po tym jak Bóg wypowiedział swój sąd nad Kainem za zabicie brata, Kain powiada: „Zbyt wielka jest wina moja, by można mi ją odpuścić”. Słowo awon zostało przetłumaczone jako „wina”. Oznacza ono nie tylko „winę" Kaina, ale także jego „karę”za ową winę.

W 3 Mojż. 16,22 Pan powiada w odniesieniu do kozła uwalnianego ^w Dniu Pojednania: „Poniesie na sobie ten kozioł wszystkie ich prześnienia do ziemi pustynnej”. W tej symbolice kozioł niósł na sobie nie tylko winy Izraelitów, ale także skutki ich przewinień.

W Tr. 4 słowo awon występuje dwukrotnie w tym samym sensie, ^wersecie 6. zostało ono przetłumaczone (KJV): „Karaza nieprawość

155