stwa na torach FIA służba ratownicza powinna dotrzeć do każde, go miejsca na torze w 15 sekund po wypadku. Polecam tę wiadomość organizatorom wyścigów w naszym kraju, służbie medycznej i przeciwpożarowej.
Załoga samochodu ratowniczego powinna być ubrana w hełmy sportowe, niepalne i nie krepujące ruchów ubrania i posiada^ niepalne grube rękawiczki, które używa się w razie potrzeb> dla ochrony rąk. Obuwie powinno gwarantować szybkie obsługi, wanie pedałów w samochodzie podczas jazdy. Zewnętrzne części garderoby powinny być jaskrawego koloru jednakowego dla obydwóch ratowników z tym, że lekarz powinien mieć oznaczenie wyróżniające, na przykład opaski białe z czerwonym krzyżem na obydwóch ramionach.
Tu muszę stwierdzić, że wielokrotnie byłem świadkiem szukania lekarza koło karetki bo potrzebna była pomoc a pan doktor w szarym garniturze przyglądał się wraz z kierowcą walce zawodników na trasie stojąc 5 metrów od samochodu sanitarnego. I najgorsze w tym, że niektórzy lekarze i organizatorzy nie chcą tego zrozumieć, że służby ratownicze powinny się wyróżniać z tłumu.
Działalność samochodu ratowniczego powinna polegać na starcie z ostatniego pola startowego wraz z całą stawką zawodników i przejechanie pierwszego okrążenia tuż za zawodnikami tak by móc działać zaraz po powstaniu kolizji, bo przecież na pierwszym okrążeniu zawodnicy jadą w zwartej grupie, mają w samochodach dużo paliwa i łatwo wtedy o kolizje. Po przejechaniu pierwszego okrążenia samochód ratowniczy zjeżdża na wyznaczone miejsce gotowości bojowej i wyczekuje na wezwanie do akcji. Na trasach gdzie widać całe okrążenie sprawa jest łatwa i można polegać na wystawionym na przykład na wozie strażackim {wyso-^ ko) obserwatorze a także na obserwacji samych członków załogi wozu ratowniczego. Na trasach o niepełnej widoczności trzeba polegać na łączności radiowej czy telefonicznej z poszczególnymi punktami sędziowskimi czy Informacyjnymi i wtedy samochód ratowniczy musi stanąć blisko linii start-meta a najlepiej by miał zamontowany na swoim pokładzie radiotelefon.
Załoga samochodu, ratowniczego powinna dobrze znać trasę wyścigu czy odcinka specjalnego na rajdzie gdzie ma działać, mieć tę trasę przetrenowaną i zidentyfikowane wszystkie punkty ratownicze-stacjonarne na trasie a także rozpracowaną łączność z karetkami i samochodami straży pożarnej. Sędziowie wirażowi powinni dawać sygnały flagami kodu wyścigowego jadącej załodze wozu ratowniczego tak jak zawodnikom.
Wszystkie służby ratownicze zawodów powinny znać trasę, znać drogi ewakuacyjne, trasy dojazdu do najbliższego szpitala, z którym powinna być uzgodniona koordynacja działalności. Byłem
już nu takich zawodach gdzie po wypadku lekarz nvlni , kto ma gazetę by dowiedzieć się o dyżurze szpitala ■ , nic uzgodnione a karetka me miała radiotelefonu me ■
było to dawno. Środki do usuwania plam olejowych szczęicie chni powinny być na wyposażeniu służby wirażów,.! nawierz-szkodzi by samochód ratowniczy też miał pojemnik \ iL"10. szufelkę i miotłę aby natychmiast zasypać olei na dować to bardzo niebezpieczne zjawisko, szczególni,, 1 fhkwi' motocyklowych. W skład wyposażenia samochodu )'rysci8ach
chociaż w zasadzie sygnalizacja należy do sędziów wirażowwh Na zakończenie tego krótkiego op.su trzeba dodać, że Schód ratowniczy mus. być pomalowany na jaskrawy koior i mieć „a dachu dwa silne żółte migacze- a także być wyposażony w sil™ sygnały dźwiękowe samochodu uprzywilejowanego w ruchu -wynika to juz z moich konkretnych doświadczeń
Człowiek rodzący się w nowoczesnym świecie skazany jest na ciągłe przebywanie w ruchu drogowym i nie można polegać na tym, że sam się do tego ruchu przystosuje i nauczy bezpiecznego poruszania się po drogach, na piechotę, rowerem czy samocho-
173