094 4

3. KOTŁY PAROWE

poza tymi komorami są nieruchome. Z obrotowym bębnem 5 j est powiązana żebr obrotowa rura 8 i spirale ślimaka 9, które wraz z nim się obracają. Z drugiej st rury 8 są podparte na łożyskach 11. Przejścia końców wałów podpierających uszczelnione powietrzem 12. Elementy komór uszczelniających 10 związać] i z bębnem 5 są ruchome, natomiast jej elementy zewnętrzne są nieruchome. Węg:r spadając rurą zsypową w osi odpylacza cyklonowego 4, jest transportowany sp: ślimaka 9 po zewnętrznej stronie rury 8 do bębna 5 napełnionego kulami, które uzupełniane wlotem 13. Wewnątrz rury 8 przepływa gorący czynnik 2 sus surowy węgiel i transportujący, po stronie zewnętrznej rury 8, pył poprzez odpyl 4 do palników 3. W odpylaczu 4 grubsze cząstki pyłu są zawracane do dals przemiału.

3.10.4. Młyny miażdżące

Z wielu rozwiązań układu mielącego [3.2], na rysunku 3.23 podano dwa syste stosowane w produkowanych w Polsce młynach: pierścieniowo-kulowy misowo-rolkowy. Węgiel podawany na wirujący wokół osi pionowej pierścier. talerz (misę) ulega zgnieceniu przez dociskane sprężynami lub układem hydratu, nym kule (a) lub rolki (b). W produkowanych w Polsce młynach stosuje się 5 -h 10 i o średnicy 530-^1150 mm (w zależności od wydajności młyna) lub 3 - rozmieszczone równomiernie na obwodzie [3.2]. Układ mielący młynów pi: cieniowo-kulowych nie wymaga stosowania łożysk. Natomiast konstrukcja mielącego misowo-rolkowego jest bardziej skomplikowana, ponieważ stosuje i łożyskowanie rolek mielących, które jest wrażliwe na działanie pyłu węglowe zachodzi więc potrzeba przeciwpyłowego zabezpieczenia układu smarującego ( zapewnienia właściwego smarowania łożysk rolek. Z tego względu młyny p: cieniowo-kulowe są łatwiejsze w budowie i eksploatacji (rys. 3.24).

^a)

Rys. 3.23. Wybrane rozwiązania układów mielących młynów miażdżących: a) pierścieniowo-kulowych; b) misowo-rolkowych z rolkami stożkowymi

i

94