098 2

Starą okładzinę zdejmuje się ścinając od wewnątrz szczeki łby nitów i usuwając je -przy użyciu wybija-ka (rys. 7!50).

Zaplatanie można zacząć również od założenia dwóch szprych, najpierw wewnętrznej, a następnie zewnętrznej w czwarty otwór, licząc od otworu szprychy wewnętrznej. Tak założone szprychy należy skrzyżować mniej więcej w połowic odległości pomiędzy kołnierzem piasty a wewnętrzną średnicą obręczy i wówczas wskażą one odpowiednie otwory w obręczy. Można się też wzorować na zaplecionych fabrycznie obręczach.

Po zapleceniu kolejno jednej i drugiej strony koła można przystąpić do środkowania obręczy. Po dokładnym wyśrodkowaniu koła i opiłowaniu wystających z nakrętek szprych należy wcisnąć łożyska, założyć ogumienie, a następnie oś i koło wyważyć statycznie.

Można się tu posłużyć starym wahaczem, który po odpowiednim dogięciu ramion i zamocowaniu go w imadle, będzie pełnił rolę uchwytu (rys. 7.48). Dobrze wyważone koło powinno wykazywać równowagę obojętną, tzn. po nadaniu mu minimalnej prędkości obrotowej powinno zatrzymać się w zupełnie dowolnym położeniu.

Jeżeli po wykonaniu kilku prób zauważymy, że koło zatrzymuje się zawsze jy tym samym położeniu, to miejsce znajdujące się na pionowej średnicy koła w najwyższym jego punkcie należy dodatkowo obciążyć niewielkim ciężarkiem. Może to być kawałek miękkiego drutu lub .pasek blachy nawinięty na dwie szprychy w sposób zabezpieczający go przed przesuwaniem się po nich (rys. 7.49).

Oczywiście czynności te należy powtórzyć kilkakrotnie aż do uzyskania równowagi obojętnej koła.

Ogumienie, jeżeli nie ma w okolicy zaworu znaku w postaci kropki lub kreski, należy zaznaczyć i zakładać zawsze w taki sam sposób. W przeciwnym przypadku koło trzeba będzie za każdym razem wyważać.

7.5.4. Hamulce

Niedomagania hamulców można podzielić na trzy grupy:

—    utrata skuteczności hamowania pomimo regulacji (pkt 6.5.1),

—    skłonność do blokowania koła,

—    konieczność stosowania większej * niż normalnie siły nacisku na pedał (dźwignię) w celu uzyskania odpowiedniej skuteczności hamowania.

Przyczyną utraty skuteczności hamowania może być zanieczyszczenie (najczęściej zaolejenie) lub zużycie okładzin ciernych. W obu przypadkach należy okładziny wymienić na nowe, gdyż mycie zanieczyszczonych okładzin (pkt 6.6.5.) nie zawsze daje spodziewany efekt.

Dopuszczalne zużycie okładzin wynosi 1,5 mm i w żadnym przypadku nie powinno się dopuszczać do tego, aby odsłonięte łby nitów rysowały powierzchnię bębna hamulcowego. Bęben, który ma rysy o głębokości przekraczającej 0,15-1-0,2 mm, należy przetoczyć i odpowiednio zwiększyć grubość okładzin. Jeżeli nie dysponujemy grubszymi okładzinami (wytwórnia nie produkuje okładzin różnej grubości), to .piastę z poiwsowanym bębnem należy wymienić.

Prawidłowy wymiar średnicy bębna powinien wynosić 135*®-¹, a szczęk z okładzinami 134,6-o'02x.

98