100220111027

TADEUSZ BUŁHARYN XJLI

(stosunki społeczne⁴* — był czymś pożądanym w ówczesnych warunkach wileńskich, wnosił ferment satyryczny. W postawie moralnej tego prekursora późniejszych filozofów kawiarnianych, intelektualistów w szynkowniach,

■ postawie podszytej nader widomie resentymentem, od-1 bija się swoiście, nawet może niezbyt chlubnie, jeden ' z aspektów walki, którą toczyli szubrawcy.

Literatami, którzy choć krócej niż inni uczestniczyli K w pracach Towarzystwa, ulegli jego oddziaływaniu, co B znalazło wyraz w ich późniejszej twórczości i miało wpływ na polsko-rosyjskie stosunki literackie, byli Tadeusz Buł-1. haryn i Józef Sękowski.

Kiedy Bulharyn wstąpił do Towarzystwa, przybierając i pseudonim Derfintos (bożek nakłaniający zwaśnionych do i zgody), miał już za sobą dość bujną przeszłość i niejakie I doświadczenie satyryczne^4e. Potomek powstańca zesłanego I na Sybir i rodu o żywotnych tradycjach kościuszkowskich, B wychowanek carskiego korpusu kadetów i oficer w kam-I panii 1806—1807, za satyrę na pułkownika został usunięty I z gwardii i zwolniony z wojska. Po wielu perypetiach za-I ciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego i wziął B udział w kampanii hiszpańskiej, a później w inwazji na I Rosję. Po upadku Napoleona zamieszkując w Wilnie, przy-I pomniał się czytelnikom czasopism jako poeta i satyryk. IW 1819 r. przeniósł się do Petersburga i jego twórczość

⁴⁵    O krytycznej postawie społecznej świadczą jego wiersze, Km. in. apolog Fortuna w »Dzienniku Wileńskim*, t. I, 1817, Bi Mowa pana Gulbi na powitanie panów Virszajtosa i Talwasa I wchodzących do Towarzystwa Szubrawców [w:] I. C h o d ź k o, ■Próby nowego dykcjonarza (Pisma, Wilno 1860), s. 10).

⁴⁶    Pol. Slow. Biogr., t. III, s. 131; Bolszaja Enciklopedija, B|927 lub 1951; M. Lemke, Nikolajewskije żandarmy i litie-Wbratura 1826—1855, S. Petersburg 1909; A. Pogodin, Tadeusz Kpułharyn, »Przegląd Współczesny«, XLI (1932), s. 496 n.