w kryształach jonowych c/ątfeczki tracą swoją indywidualność, cały kryształ tworzy jedną wielką makrocząsteczkę <NaCI)„ lub (CsCl),. Wią/ania jonowe należą do silnych. Energie wią/ania zawarte są w granicach 750-1000 IcJ/mol. np dla chlorku sodu: 754 kJ/mol. Kryształy o takich wiązaniach mają wysoką temperaturę topnienia fNaCI 804°C, CaO 2572°C). na ogół są kruche i łupliwe. przemieszczenie jednej warstwy jonów względem drugiej o jeden węzeł powoduje bowiem odpychanie się tych warstw (ryc. 6.30).
© ® © ® © ® ©©©©©©
- © ® © © © ©
® © ® © ® © 4-
Ryc. 6 JO. Przemieszczeń* jednej warstwy jonów względem drogiej o jeden węzeł powoduje odpychanie się tych warstw
Kryształy jonowe są na ogół przezroczyste, w niskich temperaturach żle przewodzą prąd elektryczny oraz ciepło. Elektrony są zaangażowane w wiązaniach i nie mogą współdziałać ze światłem czy przemieszczać się w polu elektrycznym. Kryształy jonowe, rozpuszczając się w wód/*. ulegają dysocjacji. co wiąże się r dużym zmniejszeniem wartości sił kulombowskiego przyciągania w wodzie, która
ma dużą wartość stałej dielektrycznej fl F = —■— ^7^ 1.
Sieć atomowa - wiązania kowalencyjne
W przeciwieństwie do oddziaływań elektrostatycznych, wiązania kowalencyjne ograniczają sif wyłącznie do na/hlitnych sąsiadów, z którymi w iąźącc się atomy mają wspólne elektrony Przyczyną wiązania kowalencyjnego jest oddziaływanie wymienne. uwarunkowane wymianą elektronów pomiędzy obojętnymi elektrycznie atomami. Wią/anie to ma naturf czysto kwtmtcwą. Oddziaływania wymienne powstają także pomiędzy innymi jednakowymi cząstkami, gdy zbliżą się one na odległości umożliwiające przekrywanie się ich funkcji falowych (np. pomiędzy protonami lub neutronami w jądrze atomowym). Istotną cechą wiązania kowalencyjnego jest to. że. w przeciwieństwie do wiązania jonowego, jest ono ukierunkowane (w ty m kierunku, gdzie skupiona jest chmura elektronowa) i wysycane (do cząsteczki wodom nie można przyłączyć jeszcze jednego atomu wodoru, ponieważ spin jego elektronu będzie równoległy do spinu jednego z elektronów w cząsteczce wodoru - co prowadzi do powstania sił odpychania).
117