131 3

25S

Niezbędne tu są: mikrorozkaz pusty Yg oraz stała Xq = 1 w zespole warunków X. Standardowe segmenty sieci działań dla rozważanego zespołu przedstawiono na rys. 7.10 a, zaś jego realizację układową - na rys. 7. 10 b.

Problem adresowania jest tu rozwiązany w identyczny sposób jak w przypadku Zespołu 2B**. Proponujemy Czytelnikowi przeanalizowanie układu z rys. 7.10 b.

Realizując odrębnie każdą z podstawowych funkcji układu sterującego otrzymamy trzyelementowy zespół makroinstrukcji.

ZESPÓL 3¹

^Ai=	execute Y:	W =	A -< V	K =	(Ki	Kg) = (00),	(7.49a)
^Ai:	go to A	W =	A CQ V	K =	(Kl	rH O n o	(7.49b)
^Ai =	if Xg then	go to W =	^Ai+2* <K, O,	K =	^(K1	Kg) = (10),	(7.49c)

Standardowe segmenty sieci działań odpowiadające poszczególnym mikroinstrukcjom (7.49) przedstawiono na rys. 7.11 a, zaś realizację układową zespołu - na rys. 7.11 b.

Mikroinstrucja (7.49 c) zawiera dwa adresy lokalne (A^ ₊ p A.^). ^co wymaga rozbudowy układu adresowania (analogicznie jak w przypadku Zespołów: 2B* i 2C¹). Adresowanie odbywa się tu zatem zgodnie z zasadą

(7.39) , przy czym inna jest teraz postać wyrażeń określających ag i s^:

^a0 ^{= K}r

^SL “ *7^ ^{+ k}i^sl =    * ^Ki < *_c ^{0 c}x>- ⁽⁷-⁵⁰⁾

Jeśli (Kj Kg) = (00), wówczas ag = 0, s^ = 1 i A’ = A + 1 (por.

(7.39) oraz (7.49 a)), jeśli zaS (Kj Kg) = (01), to a_Q = 0 i s^ = 0, czyli A’ = B (por. (7.39) oraz (7.49 b)). W ostatnim przypadku (K^ Kg) = (10) i wtedy ag =. 1 a s^ = s^ = Xg© c_x; nowy adres A’ równa się więc A ♦ 1 albo A + 2 w zależności od warunku Xg (por. (7.39) i (7.49 c)). Sygnał Sy działa na tej samej zasadzie jak poprzednio; tym razem blokuje wypływ informacji na zewnątrz układu, dla mikroinstrukcji o kodach różnych od (K. Kg) = (00), zatem Sy =Kj ♦ Kg.

b)

Rys. 7.10. Zespół 2 C¹¹: a) standardowe segmenty sieci działań, b) reałizacją układowa