140757 3

I. Inercjalny układ odniesienia to układ którego:

C

początek może poruszać się ze stałą prędkością: osie mogą obracać się w przestrzeni, ule.

<S>- początek iest w spoczynku.

Ograniczone zadanie dwóch ciał to zadanie w którym:

a.    oba ciała są kulami o jednakowej gęstości,

b.    ciało centralne jest elipsoidą obrotową o stałej gęstości,

Q ciała są masami punktowymi.

W ruchu keplerowskim mamy następującą liczbę stałych parametrów: a. 5,

wnanie Keplera opisuje zależność pomiędzy: anomaliaTnimośrodowa. anomalia sl

ii

orbity,

c9

anomalią mimośrodową, anomalią prawdziwą i mimośrodcm orbity, c.    anomalią mimośrodową, anomalią średnią i dużą półośią orbity,

Druga prędkość kosmiczna to prędkość jaka jest potrzebna aby: a satelita mógł opuścić nrhite Ziemi e\ b. satelita poruszał się po orbicie kołowej, c. satelita mógł opuścić układ słoneczny,

6. Okres obiegu satelity po orbicie zależy od:    .    |,_r 1k ¹

a dużej półosi orbity i jej mimośrodu. <9-. ¹ ^ dużej pólosi orbity i parametru grawitacyjnego, c wyłącznie od dużej półosi orbity,

Ruch satelity po orbicie odbywa się zc stałą prędkością: a. kątowa, mc    ¹ "    ‘>>(C

T w

a..

b. liniową,

^ połową

8. Kształt orbity zależy od:

ba wysokości i prędkości początkowej,

tKb. tylko prędkości początkowej,    v|)<!    '" C

C._wysokości, prędkości początkowe! i parametru 'trawitacyjnego

9. Argument perygeum to:

a. kąt pomiędzy kierunkiem do perygeum a kierunkiem do satelity, i    kąt pomiędzy dużą półosią orbity a kierunkiem do węzła wstępującego orbity,

p    kąt pomiędzy' kierunkiem do perygeum a kierunkiem do węzła wstępującego orbity,

10. Anomalia mimośrodową to kąt pomiędzy:

a    kierunkiem do    perygeum    a kierunkiem do satelity z wierzchołkiem w środku masy ciała centralnego,

b.    kierunkiem do    perygeum    a kierunkiem do satelity z wierzchołkiem w środku orbity,

E)    kierunkiem do    perygeum    a kierunkiem do rzutu satelity na okTąg opisany na orbicie poprowadzony równolegle    do malej nótosi

O

, orbity z wierzchołkiem w środku masy ciała centralnego, d. kierunkiem do perygeum a kierunkiem do rzutu satelity na okrąg opisany na orbicie poprowadzonym równolegle do malej półosi orbity z wierzchołkiem w środku orbity,

11.    Do obliczenia współrzędnych w układzie współrzędnych związanych z orbitą ą, ę potrzebna jest znajomość następujących parametrów:

^ (a) a, c, E (dużej półosi orbity, mimośrodu orbity i anomalii mimośrodoweil.

b.    a, b, E (dużej półosi orbity, malej półosi    orbity    i anomalii    mimośrodowej),

c.    a, e, M (dużej półosi orbity, mimośrodu    orbity    i anomalii    średniej),

12.    Oś r) układu współrzędnych orbitalnych jest skierowana w kierunku: a. do perygeum,

P    prostopadłym do kierunku do nerygeum.

c. do punktu równonocny wiosennej,

13.    Symbolem fi oznaczamy zazwyczaj: a. argument perygeum, CO

^    (fo    rektascensie węzła wstępującego orbity.

c.    anomalię średnią <L-

14.    Transformacja pomiędzy' układem orbitalnym a równikowym dokonywana jest poprzez następujące obroty: a. o kąty co, i, CL

o kąty -<o. -i. -CL

c.    o kąty -M, -i, -Cl

d.    o kąty -<o, i, Cl

15.    Macierz używana w transformacji przez obroty jest:

/Ękj Pseudo-symetryczną o wymiarze 3 na 3,

O,    **    symetryczna o wymiarze 3 na3~

c. kolumnową o wymiarze 3 na 1.