144 2

144

Powierzchnię dna bruzd gwintu stożkowego w rzucie na płaszczyznę prostopadłą do osi wzdłużnej zaznacza się tylko dla okręgu stożka leżącego bliżej obserwatora (rys. 5.9c, d).

Okrąg przedstawiający ścięcie krawędzi w rzucie na płaszczyznę prostopadłą do osi gwintu (rys. 5.9a, b) należy pominąć w przypadku, gdy wymiar ścięcia pokrywa się z wysokością gwintu (rys. 5.9a, b) lub nieznacznie różni się od niej (rys. 5.10a, b).

Podczas przedstawiania gwintu z reguły nie pokazuje się jego zarysu, ponieważ przyjmuje się tę informację za oczywistą. Wynika to z rodzaju podanej nazwy gwintu lub konstrukcji i przeznaczenia połączenia. Jednak w przypadku, gdy zachodzi konieczność dokładnego zwymiarowania zarysu, to jego fragment można narysować na miejscowym przekroju cząstkowym (rys. 5.10a, b) lub na odrębnym przekroju cząstkowym w zwiększonej podziałce (rys. 5.10c). W zapisie przekroju cząstkowego można pominąć widok gwintu leżący za płaszczyzną przekroju tak, że rysunek pokazuje tylko i wyłącznie sam zarys w płaszczyźnie przechodzącej przez oś.

Zarys gwintu w przekroju cząstkowym musi być przedstawiony zgodnie z zasadą stosowaną podczas uproszczonego rysowania powtarzających się elementów. Cienka linia ciągła, obrazująca powierzchnię den zarysu, występuje tylko w miejscu, gdzie pominięto występy (rys. 5.10a, b).

Gwint nacięty na części wałka lub otworu ma na swym końcu niepełny zarys (rys. 5.1 la, e), o ile nie wykonano na wałku lub w otworze specjalnego podcięcia (rys. 5.1 lc, g). W zapisie powierzchni gwintu wszelkie podcięcia kończące gwint są traktowane jako oddzielne elementy rysowanego przedmiotu.

Niepełny zarys końca gwintu z reguły pomija się w zapisie postaci konstrukcyjnej. Miejsce zmiany głębokości zarysu oznacza się grubą linią ciągłą doprowadzoną do linii powierzchni zewnętrznej średnicy gwintu (rys.

5.1    lb, f). Jeżeli jednak względy technologiczne wymagają zaznaczenia całej powierzchni gwintowanej, to wyjście gwintu rysuje się cienką linią ciągłą tuż za linią grubą zakończenia pełnego zarysu (rys. 5.1 la, e).

Gwint niewidoczny rysuje się w całości cienkimi liniami kreskowymi (rys. 5.1 le).

Niewidoczne zakończenie gwintu zewnętrznego na przekroju wzdłużnym przedstawia się również cienką linią kreskową (rys. 5.1 ld) lub liniami grubymi wykreślonymi w obszarze uproszczonego obrazu zarysu (rys. 5.1 lh).

W otworze nieprzelotowym gwintu nie można wykonać na całej długości otworu (rys. 5.11e, f), chyba że będzie miał dodatkowe podtoczenie (rys.

5.1    lg). Jest ono jednak już oddzielnym elementem konstrukcji otworu i musi być wykonane przed nacięciem gwintu. Kształt i wymiary takiego podtoczenia są ściśle związane ze średnicą gwintu.