Ludzie dłaŁeąo błądzą, drtzrają sraL gdyż nie wiedzą. cs> « ocersrr Do^ks poetek w sebaiejskkj etyce są ze sobą związace. Te sar-vr 3cocr> szczęscaL aapliiy jca ten. bo zna i iba o dobro, a najwyższy?!: szerz- zsz ctccł C^jciję romniai jako tęzyzaę życiową. dzielność. sprawność w apetes** czyraasci. czyli jako lo. co przyniosą człowiekowi pezyiek. Zicx<*>:r*:w * definicję ..cnoty rodu ludzkiego-, rozumkiąc przez mą s|**wikJfr*ość. o- uoc panowanie nad sobą.
Wszdkie zło pochodzi z niewiedzy. Jeżeli dobro jes ę*3zyieczr>e. ł <2zzzr czśew>dk chce czynie rzeczy pożyicezue. to nie ma powodu sądzie, ze bas czynią: cos. czy*. sx aby nie mieć pożytku. A jeśli są czyny ludzkie zie. nk przynosząc pobAi. to w}1* vi 10 z niewiedzy ludzkiej. Wiedza jest więc warunkiem cnoty. merŁ.negc yajteczieso postępowania w życiu. Sokrates mówił tak: -.Jest fo jedno i to semo wiedtiec co vsr spnr»iealf*e i byv sprawiedliwym’Cnota jest wiedzą. Scsnowi^o to okresdar*' mianem intełekmalizmu etycznego.
Każdej cnoty można się uczyć, bo jest wiedzą, a wiedzy można się nauczyć W :ez?e tej Sokrates wyrażał swój sprzeciw wobec pluralizmu etycznego sofistów-.
W rozważaniach etycznych posługiwał się swoim .wewnętrznym głosem-, daimomon. który miał go powstrzymywać od złego czynu. Głos ten wyrażał pomoc bogów, jakiej ci udzielają człowiekowi w trudnych chwilach. Etyki Sokratesa uzupełniona była więc elementem religijnym.
2.2. Sokratejska metoda filozofowania
Filozof ten nauczał na ulicy, na placach ateńskich, w czasie przypadkowych spotkań, korzy stał z wszystkich okazji. Z każdym napotkanym interlokutorem dy skutował o tym. co jest. a co nie jest dobrem, pięknem, sprawiedliw ością, zmierzając przede w szy st o -na drodze indukcji do zdefiniowania pojęć ogólnych. Był przekonany, że w pojęciach ogólnych zawarta jest wiedza pewna, absolutna. W metodzie sokratejskie^ można dostrzec trzy stopnie: 1) elenktykę: 2) protreptykę: 3) maieutykę.
Elenkty ka
Na wstępie interlokutor był doprowadzany do przekonania, że jego wiedza jest pozorna, iluzoryczna, nieprawdziwa. Dostawszy np. polecenie podania definicji piękna, mając trudność w opisaniu pojęcia, rozpaczliwie próbował je wyjaśnić, aż w końcu przy znawał, że nie wie.
Protreptyka
To stopień, w którym Sokrates zachęcał do zdobywania wiedzy. Stosował prz\ tym dyrektywę: