relenia, za drugim, media jako po-■ewolucyjnych zmian społecznych, ocesu dokonuje wzmaga presję na #em działań twórczych człowieka, mc aspekty znaczenia języka oraz skazujemy też na występujące pro-ńska. W sposób jasny pragnęliśmy z ze współczesnymi odniesieniami aążcc problemów jest szeroki i ma orzy dyskusję nad tematem związ-ristawione na łamach książki myśli idzie ich do refleksji oraz poszuki-języka w życiu człowieka, wówczas
f podziękowanie Panu Profesorowi rszawskiego za poczynione uwagi, itecznego kształtu książki, parciu udzielonym przez Islandię, asowanie ze środków Mechanizmu podarczego oraz Norweskiego Me-szu Stypendialnego i Szkoleniowc-ujemy.
Bronisław Siemietiiecki
BRONISŁAW SIEMIENIECKI
ROZDZIAŁ I
W roku 1976 po opublikowaniu dzieła Socjobiologia autorstwa Edwarda Wilsona jego koledzy, pracujący na jednej z najlepszych uczelni świata na Uniwersytecie w Berkeley, zarzucali mu nienaukowość stawianych przez niego tez. Przypadki takie w nauce można by mnożyć. Pokazują one, jak bardzo złożony jest proces tworzenia podstaw naukowych, szczególnie wówczas, gdy owe tezy są rewolucyjne. Podobnie wyglądała sytuacja z teorią powstania języka. W roku 1866 Paryskie Towarzystwo Lingwistyczne zdecydowało się zakazać wszelkiej dyskusji na temat ewolucji języka, a było to zaledwie w siedem lat po opublikowaniu dzieła Karola Darwina O powstaniu gatunku.
Przyczyny i mechanizmy mózgowe leżące u podstaw języka od początku wywoływały kontrowersje. Powstało szereg koncepcji, poglądów i stanowisk, które do dziś wzbudzają emocje. Najstarsze poglądy wiążą się z koncepcją boskiego pochodzenia języka. Obecnie niewielu teoretyków podtrzymuje wprost to stanowisko, częściej badacze nawiązują do założeń, u których podstawy leży teza mówiąca o jednorazowym akcie powstania języka - boskim lub biologicznym. Derek Bickcrton1 poprzez analogie do teorii powstania wszechświata określa to językową teorią „wielkiego wybuchu”. Odwołuje się ona do przypadkowej mutacji genetycznej lub emergentnych zdolności fizycznych. Pogląd ten znajdujemy u wielu teoretyków, którzy w sposób istotny przyczynili się do rozwoju teorii języka, jak np. Noam Chomsky.
' Bickcrton 1995.