176 2

346

X1 X

Rys. 9.l0(ciąg dalszy). Schemat układu sterowania pompami (przykład 9.7)

Jest ona identyczna jak tablica synchronicznego przerzutnika SR,

I wobec tego sposób określania funkcji wzbudzeń będzie analogiczny. Na podstawie rys. 9.II można napisać:

-E[

F^J. (F¹. f"'")], f" " ")] .

(9.14)

F , (F¹-

Po pogrubieniu zmieniających się wartości Q. w zakodowanej Itablicy przejść łatwo można określić funkcje wzbudzeń. Należy pamiętać,

że funkcje wzbudzeń przerzutników sr muszą być wolne od hazardu w zerach (a dla przerzutników s r - w jedynkach). Proponujemy Czytelnikowi zaprojektowanie układu sterowania pompami z wykorzystaniem przerzutników sr.

9.6.Przykład projektowania

Przykład 9.8 !4]

Należy zaprojektować zamek szyfrowy otwierany dwoma przyciskami a, b naciskanymi w sposób następujący:

(ab) = (00), (01), (00). (9.15)

Sposób w jaki były naciskane przyciski poprzednio nie wpływa na działanie układu (analogiczny problem był rozpatrywany w przykładzie 5.37 w rozdz. 5, ale przy zasadniczo różniących się założeniach).

Na rys. 9.12a przedstawiono graf automatu. Stany 1, 2 i 3

odpowiadają kolejnym stanom wejść sekwencji otwierającej zamek. Stan 4 jest natomiast pewnego rodzaju "pułapką" - automat wchodzi do tego stanu przy pierwszym złym sygnale wejściowym a 'wychodzi przy pierwszym dobrym sygnale (tzn. przy początku sekwencji otwierającej zamek, czyli (ab)=(00)). Grafowi odpowiada tablica przejść z rys. 9.12b: można ją również uzyskać bezpośrednio na . podstawie opisu układu. Tablicę tę można zminimalizować do postaci z rys. 9.12c. Jedno z możliwych kodowań pokazane jest na rys. 9.12d. W celu zlikwidowania wyścigu krytycznego

przy przejściu 1 -> 3 należy wprowadzić przejście cykliczne przez

dodatkowy stan. Przy takim kodowaniu mamy y⁼Q2 •

Można również zakodować automat tak, aby na przekątnej

uproszczonego grafu było przejście 1 -» 4, co nie spowoduje wyścigu

krytycznego (rys. 9.12e), ale wtedy będzie y=QjQ2 - czyli realizacja funkcji wyjść będzie bardziej złożona. Ponieważ wprowadzenie dodatkowego stanu w pierwszym wariancie kodowania nie zwiększa wymiarowaści hipersześcianu, a funkcja wyjść jest tu bardzo prosta, P^rzyjęto ten wariant (rys. 9.12f).