125

		_|
		«Dztś bez kompicksow kupu/f bbliinę m w moim rozmiar ze'

RZaba's s±te

t rte Uczę nerwowo, /Te tatom ma ifk. .u Jrfó<y man GcOołęl"

Wyjątkowo duże osiedle na peryferiach Krakowa, typowy blok mieszkalny. Drzwi otwiera wysoka, zgrabna 18-letnia brunetka. To Barbara. Trudno uwierzyć, że jeszcze niedawno życie tej dziewczyny wisiało na włosku...

BG: Mko kji/d* dziewczyna zdocydowałaby się opowio-dziec o swojej chorobie To jednak wymaga odwagi...

Basia: Przeszłam przez piekło' Chce więc ostrzec inne dziewczyny, które zaczynaja się oocnudzać. walka o smukłą sylwetko mozo skonczyc sio anoreksją, pobytem w szpitalu i długotrwałym leczeniem! Ta ctracz na choroba m czczy ciało . psychikę Ciało mknie, a razem i nim cało dobre samopoczucie.

humor, ochota dc życia. Pojawia się depresja. kłopoty z ua-mieoa Naigorszo jest to. żo

na początku trudno jest rozpoznać anoreksje. I nawet niektórzy lekarz? miel' z tym kłopoty Dlatego rozumiem, że znajomi mo wierzą w moją chorobę, a niektórzy nawet mi dokuczają Wtośnio z togo powodu uważam, ze naięzy ciągle mowie o anoroksji

BG: Jak się zaczęły twoje kłopoty zo zdrowi om?

Basia: Miałam wtedy 15 lal Jodna z moich koleżanek często mi powtarzała, że jestem za gruba. Postanowiłam więc zrrucić kilka kilogramów.

Kiedyś watytam zaitdw* 37 kg! Tortu w mam problemów z jedzeniem.

BG: Czy rzeczywiście byłaś

taka tęga?

Basia Ważyłam 48 kg orzy wzroście 170 cm.

BCL To chyba byłaś zbyt

chuda, a nie za gruba?!

Basia uzisiaj tez to wiem, ale wtedy... Zawsze bardzo

przejmowałam się tym, co Inni

myślą i mówią o mnie. Chyba

byłam troohp przewrażliwiona. Poza tym do tego doszły problemy rodzinne. Chciałam cos zmienić w swoim życiu...

BG: ...I zaczęłaś się odchudzać?

Basia: Najpierw zrezygnowałam tylko zo słodyczy i gimnastykowałam się intensywnie. Robłlam kilkadziesiąt przysiadów dziennie. Ciągle spacerowałam. nawet po mieszkaniu.

Mi.-il.im uli%*!%>ję iui punkcie

ruchu. Po miesiącu zaczęłam ograniczać takżo „normalno" ledzeme. A potem doszło do togo. kubek jogurtu starczał mi na cały dzień. Oczywiście, to. że nio jadłam, skrzętnie ukrywałam przód mamą. Gdy nikt nie widział, wylewałam zupę do zlewu i wyrzucałam kanapki. Najgorszym dniem Dyla niedziela, do wszyscy byli wtedy wv domu... Mama zawsze w mu szala we mmc obiad. Starałam się wtedy zrobić wszystko, żeby jakoś ^zamaskować' brak apetytu.

- rozmowa która przez miesięcy w o życie z an

BO: JafctoruoMaś?

Basia: Na przykład chętnie

przygotowywałam godzenie dla

innych, tylko... sama nic z tego

nio jadłam!

BG: A co wtedy czułaś, gdy się tak głodziłaś?

Basia Psychicznie czułam sie lepto], bo wydawało mi się. zc panuję nad sobą Tylko fizycznie słabłam. Stale trzęsłam sie z zimna Włosy wypadały mi garściami Miałam sine paznokcie Nie chciałam nikogo widzieć. Siedziałam ciągle w swoim pokotu i patrzyłam