18 3

74

3. Obliczenia cieplne

3.3.5. Podziemie nieogrzewane

Dla podziemi nicogrzcwanych wentylowanych powietrzem zewnętrzny współ-czynnik przenikania ciepła U między ośrodkiem zewnętrznym a wewnętrznym można wyznaczać z zależności:

¹    1    A

— =-+---- (3.42)

U U_f (AU^ + ^zPUfJ + ihPUJ+iO&nY)

w której: Uf — współczynnik przenikania ciepła dla podłogi, wyznaczany według normy PN-EN ISO 6946:2008 [6], między środowiskiem we-wnętrznym a podziemiem (strop nad piwnicą),

U_w— współczynnik przenikania ciepła dla ścian podziemia powyżej poziomu terenu, wyznaczany według normy PN-EN ISO 6946:2008 [6], h — wysokość gómej powierzchni podłogi nad podziemiem nad poziomem gruntu,

n - krotność wentylacji podziemia (liczba wymian na godzinę), w przypadku braku dokładnych danych można przyjąć n = 0,3 wymiany na godzinę,

V - objętość powietrza w podziemiu.

3.4. Zasady sprawdzania możliwości kondensacji pary wodnej na wewnętrznej powierzchni przegród

3.4.1. Zasady sprawdzania według normy PN-EN ISO 13788:2003

W normie PN-EN ISO 13788:2003 [10] sprawdzanie możliwości kondensacji pary wodnej na wewnętrznej powierzchni przegród budowlanych sprowadza się do określenia temperatury gwarantującej uniknięcie krytycznej wilgotności, przy której na wewnętrznej powierzchni przegród mogłyby wystąpić warunki do rozwoju grzybów pleśniowych. Za wilgotność krytyczną przyjmuje się wilgotność względną

ęr= 0,80    (3.43)

Uwaga

W normie PN-EN ISO 13788:2003 [10] wilgotność względną powietrza (pokreślą się jako wielkość bezwymiarową wyrażoną stosunkiem rzeczywistego ciśnienia pary wodnej w powietrzu p do ciśnienia stanu nasycenia p_ui\

P

Pu,

(3.44)