1 (107) 3

A ostatnia zwrotka to już miejsce „po pociągu”. Tak jakby Tuwimowska lokomotywa odjechała i została po niej pustka, wracająca powoli do lirycznego spokoju:

Wypadł z lasu. Znowu łąka.

Dymek się po łące błąka.

Szyny — koła — szyny — koła...

Zniknął. Cisza. Pachną zioła.

Chotomska stworzyła żart oparty na rymie: piwa — się kiwa — lokomotywa. Sytuacja w tej bajeczce została odwrócona, w miarę czasu lokomotywa nie zwiększa szybkości, ale zasypia:

Wlecze się, wlecze koło przy kole ciężko, ospale, jak mucha w smole, gnuśnie, leniwie, sennie, mozolnie, coraz to wolniej, wolniej i wolniej.

Sytuacja na opak, parodia z Tuwima.

Irena Tuwim wysiłek lokomotywy z wiersza swego brata przenosi na okręt. Czy fortunnie?

Ogromny okręt po morzu płynie i wiezie ciężkie kujry i skrzynie (...)

A tak mu ciężko, że jęczy, stęka, poci się, sapie, zgrzyta i szczęka.

A czym ten okręt tak objuczony?

Co też on dźwiga?

Czym napełniony?

Nie wydaje się, aby można było napisać coś nowego o lokomotywie po Tuwimie. Charakterystyczne, że nie zaczepia się wyobraźnia o nowe, szybsze wehikuły przestrzeni.

Z ABSURDEM KONFORMISTYCZNIE

Motyw kurki w samolocie odnajdziemy u Kerna w jego Menażerii kapitana Ali. Tu, gdy załoga wyszła na ląd, zostawiając statek, małpka rozruszała maszynerię... statek odjechał niewprawnie, jak pijany. Znamy to z wcześniejszych przekazów, z Małpy w kąpieli Fredry. Nieznany przyrząd oddany w ręce laików — małpek, kurek, no i domyślnie — dzieci, przestaje być posłuszny. Poznał to już najwcześniej Uczeń czarnoksiężnika Goethego. Na szczęście w bajce zjawia się w samą porę dorosły lub okazuje się, że to był sen tylko.

104