20101022332

fortele. Na wojnie przezywa się Lęk* maskowany utwgu&ją i agresją lub tut ujawniony na zewnątrz, ak neiwicorudny Na wojnie rzadko lubi wą piwci wnika. Na wojnie jc| uaostm cy, uwikłani w ciężar i ból codziennych potyczek, często zapominają, o co właściwie na początku chodziło. Na wojnie jest ciężko, a celem głównym sjak «ę przeuwanir.

Nauczyciel, w swojej bezradności wobec ogromu ustawionego na piedestale pro gromu, stara się zrealizować zadanie, strasząc ucznia złą oceną, jeżeli dziecko y trudno Hciami szkolnymi nie znajduje w domu wsparcia, a przeciwnie, jest u niepowodzenie karane, nie ma dla niego ucieczki przed lękiem. W tej sytuacji itrach przed złą otrru staje się główną motywacją do nauki. Staje się tez przyczyną unikania złych stopni, mimo braku wiedzy, za pomocą różnych [usprawiedliwionych przecież na wojnie’} sposobów, jak «Ściąganic» i kłamstwa.

Uczniowie pilni uczą się dużo, a jeżeli me mają wybitnych zdolności, są przeciążeni. Uczniowie leniwi kierują energię nie na naukę, ale na sposoby uniknięcia konsekwencji jej braku. Dziecko, które nie jest przygotowane*, ucieka na wagary. To powoduje luki w materiale, kolejne nieprzygotowanie i ~ / lęku przed dwóją - kolejne ucieczki Badania pokazują, że szkoła jest dla uczniów źródłem lęku t frustracji wywołującej agresję, Tt aktowane jest to jednak często jak coś nieuchronnego, mimo ar w innych krajach szkoła jest często odbierana pozytywnie. U na* szkoła jest najczęściej nie łubiana, a lata w niej spędzane - czasem, który trzeba jakoś przeczekać. Wiadomo* ae wojnę można przeżyć, ale trudno ją lubić, a stresy przezywane w jej trakcie zostawiają nierzadko trwałe ślady. Główny cel istnienia szkoły ulega jakby zapomnieniu.

Oczywiście, me dzieje się tak we wszystkich wypadkach, alt wystarczająco często, by warto było o tym mówić,ikudu bowiem takiej sytuacji bywają aplikant,

i Po pierwsze, młodzież kończąca szkołę, mimo wielu lat nauki, powUjt caęsto niedouczona. Ponieważ program jest zbyt obszerny, by można było ogarnąć go ^w <afc*ci, przyswajany jest przez ucznia wybiórczo i rut tworzy sensownej całości, nic mówiąc już o ćwiar niu umiejętności samodzielnego myślenia. Na to w szkole brak czasu. 1 dlatego choćby nauczyciel był sprawny, a uczeń pilny, to uczeń po zapamiętaniu rozwspań tysiąca różnych problemów zawsze może trafić na tysiąc pierwszy, wobec którego stan* bezradny.

Innym efektem iękotwórczej atmosfery szkoły są bardzo częste wśród młodzieay nerwice, których ilość jest przez niektórych badaczy szacowana nawet na kilkaducwąt procent. Młodzi ludzie «<wyrywani# do odpowiedzi tr.u-.i głowę, wstrzymują oddech* nie są w stanie mówić, nawet gdy znają odpowiedź. Ciągły lęk utrudnia im tracąc bardziej rozumienie materiału, toteż najczęściej starają się go tylko zapamiętać, Ink* mocje zapamiętywane bez zrozumienia są szybko zapominane i tworzy się błędne koki lęku i braków wiedzy. Nerwice utrudniają życic szkolne i osobiste, a po osiągnięciu przez uczniów wieku dorosłego stają się niszczące dla ich rodzin

Wreszcie ~ wieloletnie przyzwyczajenie do oszukiwania nauuyctrk (ściąganie, pod powiadanie, fałszywe tłumaczenie się) działa dc moraluująu)- .Staje śię akceptowaną normą postępowania i łatwo może być przenoszone na inne pozaszkolne sytuacje, na przykład w pracy zawodowej i w rodzinie.

Wszystkie cc problemy są nauczycielom znane z praktyki aż nadto dobrze, ale prey-cłóczetu myślą o obowiązującym programie, który staje stę jakby celem samym w sobie,