2012 12 18 23 43

158

sadniczej. Tak na przykład opracowując region w skali 1:100000 n»w studia architaktonlczno-krajobrazowe roboczo prowadzić na w skali 1:50 000 lub nawet w przypadku skomplikowanego taZ? w skali 1:25 000.

1. STUDIA KAMERALNE (tabl. VII)

Istotą prac kameralnych studialnych jest zebranie i odpowiednie opm. cowanie materiałów kartograficznych, ikonograficznych i opisowych ora I przygotowanie prac terenowych zgodnie z przyjętym zakresem działania. Studia te mogą ograniczać się tylko do prac publikowanych lub obejmo* wać zarówno prace publikowane, jak i nie publikowane, zebrane na podstawie „kwerend” w odpowiednich archiwach. Prace te obejmują szereg najrozmaitszych działań. W zależności od opracowywanego tematu mogą one być wykonywane w pełnym zakresie problematyki lub też być od- ] powiednio skrócone.

Całość studiów zwykle da się podzielić na następujące kolejne etapy, I ogólne prace bibliograficzne, kartograficzne, wypisy, analizę przekształceń architektury krajobrazu, wytyczne do prac terenowych oraz określenie koniecznych studiów, jakie muszą być w dalszym ciągu wykonane.

Analiza przekształceń w zakresie architektury krajobrazu stanowi istotny moment w całym kompleksie przeprowadzanych studiów, pozwala bowiem uchwycić zagadnienia projektowe w aspekcie dynamicz- j nym.

Na podstawie zebranych materiałów można wykonać analityczne rozważania, prowadzące do uchwycenia faz przemian zespołu osiedleńcze- i go, parku czy otwartego krajobrazu lub regionu w interesującym nas czasie (np. w ciągu ostatnich 50 lat), zakresie (np. rozwoju sieci osiedleń-czej i pokrycia lasami), jak też z uchwyceniem przyczyn tych przemian

2 — Przekształcenia krajobrazu wsi. Wpływ urbanizacji. Plan. Legenda: a-granice administracyjne, b — stan osiedla około 1850 r., c — stan około 1900 r., d — stan około 1930 r., e — stan obecny, f- ośrodek miejscowości, g — przesunięcia ośrodka, h — kierunki żywiołowego rozwoju wyraźnie zarysowane, i — słabo zarysowane, k — zabudowa zanikająca, 1 — strefy rozproszenia zabudowy, ł — zbieżność kierunków rozwojowych dwóch różnych miejscowość. 2 — Typowe kierunki i zakresy żywiołowego rozwoju sieć osiedleńczej. Legenda: a — stary ośrodek, b — nowy ośrodek mniejszy, c — nowa zabudowa, d — kierunek dążenia rozwoju zabudowy prosty, e — zwrotny, spowodowany powstaniem nowego ośrodka, f — tereny nie zabudowane (x — ze względu na naturalne trudnośa terenowe, y — ze względu na istniejące główne kierunki żywiołowego rozwoju), g — granice administracyjne.