2012 12 18 43 43

156

Kia*y5iut|i, program i lokaHncj* trrciww/    -

^ypt h / i«|o ftM u>t*fi$* k.fiłjti ta4nt#j« burdw duża liczba dawnych, /juncdbany*' f>,tr , tj '\f, tt) ffy/etffj. j, i t/n* wra/ r dworami i dworkami winny    ^,v>

wych //hi4cic/eft i hy/ tufowune jako dziedzictwo sztuki ogrodowej ubiegłych wieków.

4.4. Tereny zieleni

towarzyszące różnym obiektom

4.4.1. Okrcśknlf;

Tereny zieleni towar/,yw/jw n> tereny wokół pewnych obiektów lub ich /**> połów zagospodarzwatui /Jelenią, służące określonym grupom ludności. 1 ‘t//t waznte są one oj^anicztnk dostępne i uh niedostępne dla ogólnego użytkowania Zieleń przy obiektach spełni* funkcję ot bronną, wypoczynkową i plastyczną.

Podczas charakteryzowania poszczególnych rodzajów zieleni podamy niektóre, ważniejsze zasady ich kształtowania.

4.4.2. Zieleń towarzysząca zabudowie osiedlowej i indywidualnej

Zieleń towarzysząca zabudowie osiedlowej. Jest to zieleń, z którą spotykamy się na co dzień. Pełni ona przede wszystkim funkcję wypoczynkową, poza tym izolacyjną i plastyczną oraz gospodarczą. Zajmuje dość dużą powierzchnię wynoszącą ok. 50% obszaru terenów budowlanych (poza ulicami), wypełnia i łączy wolne przestrzenie pomiędzy zabudową. Występuje zarówno wśród starej zabudowy w postaci zieleńców, jak i nowej jako ogrody osiedlowe (rys. 4-24).

Ogrody osiedlowe są urządzane przede wszystkim w nowych dzielnicach organizowanych na zasadzie jednostek sąsiedzkich. Taka jednostka sąsiedzka stanowi zespół bloków mieszkaniowych oraz urządzeń towarzyszących i jest zwartym organizmem z punktu widzenia społecznego. Zwykle liczy 3+5 tys. mieszkańców i jest ograniczona ulicami osiedlowymi lub terenami o odmiennym użytkowaniu oraz ma pełne wyposażane, jak: szkołę, przedszkole, żłobek, lokale handlowe, bibliotekę, świetlicę itp. Często używana nazwa „osiedle” obejmuje większy teren i łączy w sobie kilka jednostek. To wyjaśnienie pozwoli łatwiej zrozumieć funkcję ogrodu osiedlowego, który musi zaspokajać podstawowe potrzeby mieszkańców w zakresie wypoczynku, zwłaszcza dla ludzi starszych i dzieci. Bliskość ogrodu osiedlowego (rys. 4-25) w stosunku do miejsca zamieszkania (maks. 300 m) powoduje, że frekwencja jest tu dużo większa niż w parkach dzielnicowych. Przy tym najwtę-