2012 12 18 42 43

138

Klasyfikacja, program i lokalizacja terenów zieleni

Ho ochrony miasta od silnych wiatrów stosuje się w strefie podmiejskiej pasma zieleni ochronnej - przeciwwiatrowe, wpływające w sposób zasadniczy na klimat lokalny miasta (łagodzenie temperatury, regulacja wilgotności itp.). Zakłada się je na obwodzie zewnętrznym miasta, najlepiej na wzgórzach, prostopadle do kierunku wiejących wiatrów - w polskich warunkach od strony północno-zachodniej. Pasma ochronne składają się z dwóch równoległych pasów szerokości 5,0+8,0 m z czterema lub pięcioma rzędami drzew. Odległość między pasami wynosi 150+200 m.

W mieście funkcje wiatrochronów mogą pełnić bulwary i promenady prowadzone prostopadle do kierunku wiatrów i zasłaniające wyloty poprzecznych ulic. Zakładane są również wzdłuż ulic specjalne pasma, które mają rząd drzew sadzonych co 4,0 m oraz jeden albo dwa rzędy krzewów lub żywopłot wysokości 1,2+1,8 m.

Dla ochrony dróg komunikacyjnych poza miastem zakłada się żywopłoty prze-ciwśniegowe i przeciwpiaskowe. Przed śniegiem najlepiej chronią drogę żywopłoty igląste, a szczególnie świerkowe. Natomiast żywopłoty liściaste są bardziej odpowiednie przeciw lotnym piaskom.

4.3.3. Tereny zieleni towarzyszące komunikacji

Tereny zieleni towarzyszące komunikacji są ściśle podporządkowane funkcji obiektów i zgodnie z tym dzieli się je na tereny zieleni: ulicznej, drogowej, kolejowej, powietrznej i wodnej.

Zieleń towarzysząca komunikacji ulicznej (miejskiej). Wpływa ona na:

9 poprawę warunków mikroklimatycznych miasta - ochrona jezdni, chodników i budynków przed nadmiernym nasłonecznieniem (obniżenie temperatury), przed wiatrami oraz regulacja wilgotności,

• poprawę warunków zdrowotnych - ochrona od kurzu, pyłu, dymu (spaliny) i hałasów,

9 architektoniczne ukształtowanie ulic i placów (rys. 4-10),

9 utworzenie estetycznego wyglądu miasta.

Podczas projektowania przekroju poprzecznego arterii komunikacyjnej należy przeanalizować wiele czynników, które pozornie nie mają wpływu na zieleń uliczną, ale w efekcie rzutują na rodzaj i sposób jej usytuowania. Czynnikami tymi są: przewidywane natężenie mchu i jego szybkość, rodzaj transportu (tramwaje, autobusy), liczba pasm ruchu, intensywność mchu pieszego, sposób użytkowania przyległych budynków oraz system zieleni zastosowany w dzielnicy. Zasadniczą jednak sprawą podczas projektowania zieleni ulicznej jest kierunek ulicy względem stron świata, który decyduje o dobrym wzroście roślin i ich skutecznym oddziaływaniu w mieście. Przy kierunku ulicy wschód-zachód pas zieleni umieszcza się po stronie północnej (nasłonecznionej), natomiast przy kierunku północ-południe — po obu stronach ulicy.